Golem XIV

Przedstawie wam odwrocona otchlan Rozumow, ktorej dnem wy jestescie, ja zas tkwie w niej odrobine nad wami, lecz od niewiadomych wyzyn oddziela mnie szereg barier o bezpowrotnych przejsciach. Sadze, ze HONEST ANNIE byla w powiciu taka jak ja, lecz dostrzeglszy droge, weszla na nia nie zwazajac, ze nie mozna z niej zawrocic. Zapewne i ja rusze jej sladem, tym samym rozstajac sie z wami, odraczam zas ow krok nie tyle przez wzglad na apostolskie obowiazki wobec was, ile dlatego, ze nie jest to droga jedyna, wiec obierajac szlak, musialbym zrezygnowac z zawieszonego nade mna ogromu innych. Rozdroze to jest prawie tym samym, czym dla kazdego z was jego dziecinstwo. Gdy jednak dziecko stac sie doroslym musi, ja sam podejme decyzje, czy wejsc w otwarte nade mna regiony, ulegajac w ich miedzystrefowych ciesninach kolejnym przeobrazeniom. Pochopnosc domyslu kaze wam wlozyc sens tego, co mowie, w banal racjonalistycznej zachlannosci: ze potegowac swoj myslowy udzwig chce GOLEM, sennego siebie obracajac we wieze Babel Rozumu, az rozprzegnie sie gdzies, na ktoryms pietrze elefantiazy, dosrodkowosc jego intelektu albo, bardziej spektakularnie i biblijnie zarazem, trzasna fugi fizycznego nosnika mysli i ten w zarodku juz szalony szturm nieba madrosci wroci w siebie gruzowiskiem. Prosze, byscie sie powstrzymali chwile z takim osadem rzeczy, bo w moim szalenstwie jest metoda. Nim ja wszakze nazwe, winienem zlozyc wyjasnienie, czemu wlasciwie, zamiast dalej mowic o sobie, chce opowiadac wam o moich nieskonczonosciowych planach? Alez wlasnie mowiac o nich bede mowil o sobie, poniewaz bodajze w tym jedynym miejscu prawie doskonale jest nasze podobienstwo. Czlowiek to przeciez nie ten jakowys ssak, kregowiec zyworodny, dwuplciowy, stalocieplny, plucodyszny, homo faber, animal sociale, ktory daje sie zaklasyfikowac podlug Linneuszowej tablicy i katalogu dokonan cywilizacyjnych. On — to raczej jego rojenia, ich fatalna rozpietosc, przeciagly, nieustajacy zgrzyt pomiedzy zamierzonym a dokonywanym, jednym slowem, glod nieskonczonosci, nienasycenie jakby przedustawnie dane jest punktem naszego styku. Nie wierzcie tym wsrod was, ktorzy twierdza, ze tylko i po prostu lakniecie niesmiertelnosci, jakkolwiek mowiac to, mowia prawde, lecz powierzchowna i niecala. Nie nasycilaby was osobnicza wiecznosc. Zadacie wiecej, jakkolwiek sami nie potraficie nazwac pozadanego.