Breslau forever

- No dobra - westchnął. - Lek przeciwko alergii... Nie lepiej włożyć maskę przeciwgazową? Albo potraktować te wszystkie cholerne kwiatki gaśnicą śniegową? Kwasem, solą, napalmem czy wręcz „Pomarańczowym Agentem”?

- Wtedy prawdopodobnie nic się nie stanie. I niczego się nie dowiemy.

Hofman zapalił papierosa, nie zwracając uwagi na syknięcie technika. W wozie specjalnym nie powinno się palić. Dopił kawę z kubka i napełnił go znowu.

- A co z Mariolą? Zawsze ci towarzyszyła.

- Pokłóciliśmy się wczoraj.

- Bardzo, bardzo?

- Mhm. Nazwała mnie gnojem.

- Oj... - Hofman roześmiał się nagle. - To chyba nie pierwszy raz w historii. Biedna Mariolka dołączyła do kompanii bab, które nie mogą znieść twoich wariactw? Czy może stworzyłbyś z nich cały batalion?

- Poszło o to, że nie może już znieść, jak ryzykuję życie. I w ogóle awantura w typowo babskim stylu. Bez stylu, planu działania i wyznaczenia sobie celów, które chce kłótnią osiągnąć.

Hofman wzruszył ramionami.

- Naprawdę nie wiem, co te baby w tobie widzą. Jak można żyć z takim popaprańcem? A one lecą jak ćmy do ogniska.

- Na szczęście ty nie jesteś kobietą.

Staszewski wstał lekko.

- No to chyba wszystko gotowe.

- Mhm.

Otworzył tylne drzwi pojazdu ze specjalną śluzą, żeby niczego nie było widać z zewnątrz. Zeskoczył na chodnik.

- Kontrola połączeń - gdzieś w środku głowy usłyszał głos technika. - Kamera na skroni. Porusz głową.

Staszewski rozejrzał się wokół.

- OK. Kamera w torbie. Naceluj na wóz, punkt kontrolny.

Przeszedł na przód samochodu. Poruszył torbą tak, żeby technik zobaczył nalepkę z rejestracją na szybie.

- OK. Kamera na dachu też OK. Mikrofon zewnętrzny?

- Raz, dwa, trzy...

- OK. Mikrofon kierunkowy?

Staszewski podniósł rękę.

- Raz, dwa, trzy - powiedział do zegarka.

- OK. Surround?

Pstryknął palcami kilka razy wokół siebie.

- Peeeełne koło. Słyszę cię wyraźnie i bez zakłóceń.

- No, to teraz na Księżyc możesz lecieć - włączył się Hofman. - Pozdrów Twardowskiego, ale na razie pokaż nam trochę podczerwieni. Spróbuj zerknąć na jakiś piękny, cieplutki damski tyłeczek.

Staszewski włożył przeciwsłoneczne okulary. Zerknął na przechodzącą obok kobietę.

- No, do jasnej cholery! - rozległo się znowu w jego głowie. - Ona ma okres!

Zerknął na przechodzącego obok księdza.

- Cholera! A ta ma penisa! No co ty wybierasz?

- Ale sukienkę ma fajną, nie? - mruknął.

W wozie musiało dojść do wymiany zdań, bo Hofman odezwał się dopiero po dłuższej chwili:

- OK. Laser i GPS?

- Pierwszy krok, drugi, trzeci, czwarty...

- OK. Drugie.

- No przecież widzicie moją pozycję.

- Oj, jaki drażliwy. Pistolecik naładowany? Kamizelka nie uwiera?

- Wszystko w normie.

- Patrz, teraz oficjalny - Hofman zwrócił się do technika. Po chwili zbliżył się znowu do mikrofonu. - Idź przed siebie, pogromco duchów. Specjalnie dla ciebie rozgłośnia „Police sex and rock&roll station”. - Puścił mu w słuchawki głośne Sex Pistols. - I jeszcze dla naszego nieustraszonego pogromcy lesbijek cytat z Pisma: „A choćbym kroczył cienistą doliną...”, nie zesram się. Albowiem bracia założyli mi pampersa!

Staszewski ryknął śmiechem wprost w twarz przechodzącej starszej kobiety. Ta spojrzała zgorszona.