Фаўст

Паж (прымаючы)

Пачну гуляць, і піць, і есці.

Другі (прымаючы)

Я накуплю дабра нявесце.

Каморнік (бярэ)

Віно піць буду з поўнай кварты.

Другі (бярэ)

Найграюся і ў косці я і ў карты.

Васал (падумаўшы)

Я замак выкуплю, пазыкі аплачу.

Другі (падумаўшы)

Я гэты скарб да ўласных далучу.

Імператар

Пара і чэлядзі за розум брацца,
А вам бы піць, гуляць і аб’ядацца,
Каб прамантачыць скарбы ўсёй зямлі —
Дурному разумнець няма калі.

Блазен

То дай і мне, усім жа раздаеш.

Імператар

Ах, ты жывы яшчэ? Ты ўсё прап’еш.

Блазен

Што тут такое? Нейкія паперкі?

Імператар

На вецер пусціш — на цукеркі.

Блазен

Чорт ведае! Падман ці не!

Імператар

Даюць — бяры і дзякуй мне.

(Выходзіць.)

Блазен

Якое дзіва! Мне пяць тысяч крон?

Мефістофель

Ужо ўваскрэс, прыдворны пустазвон?

Блазен

Мне ўваскрасаць не навіна.

Мефістофель

Сп’янеў, не выпіўшы віна!

Блазен

І гэта грошы? Смецце гэта? Цьфу!

Мефістофель

Купляй і еш да стогну ў трыбуху!

Блазен

Няўжо куплю я быдла, хату, хлеў?

Мефістофель

А ўжо ж! Абы ты ўдосталь грошай меў!

Блазен

І лес, і ворыва, і ўлоў рачны?

Мефістофель

Глядзі, а мне казалі — ён дурны!

Блазен

Куплю маёнтак — і пайду з двара!

(Выходзіць.)

Мефістофель(адзін)

Ого! Яго ж на трон садзіць пара!

Цёмная галерэя

Фаўст. Мефістофель.

Мефістофель

Чаго вядзеш у змрочныя праходы?
Няўжо ў прыдворнай мітусні
Не можаш ты знайсці нагоды
Для трапных жартаў і хлусні?

Фаўст

Пакінь малоць. Раней, бывала,
Што ні скажу — табе ўсё мала;
Цяпер жа ты хаваешся за фразу
І не даеш мне яснага адказу.
Між тым не трэба ўводзіць двор у зман.
Мне ўжо і так нагадваў кашталян
Пра імператарскі капрыз:
Ён хоча, каб Алена і Парыс
Красы антычнай яркі цуд
Яму явілі сёння тут.
Рабі! Я слова даў! Чарга твая!

Мефістофель

На словах ты заўсёды — што-та я!

Фаўст

Дык гэта ж я з табою, кампаньён,
Да выбрыкаў такіх даехаў.
Спярша азалацілі трон —
Цяпер жывых шукаем смехаў.

Мефістофель

Дарма спрашчаеш мой намер:
Прад намі высачэзныя драбіны —
Мы, ідучы да новых сфер,
Лічыцца з цяжкасцю павінны:
Алену выклікаць, мой пан харошы,
Цяжэй, чым штампаваць пустыя грошы.
І ты шышыг, кікімар, чараўніц,
Маіх вядзьмачак і блудніц
Забудзь, ты іх раўняць пакінь
Да старажытных гераінь.

Фаўст

Пайшла катрынка зноў дуднець!
З табой ніяк не вылезеш з нягод,
Навыдумляў уяўных перашкод,
Каб за парады плату мець.
Не скавычы. Дастань. Ты ж, балазе,
Спраўляцца ўмееш на адной назе.

Мефістофель

Паганцам я не ўказ, прыход не мой —
Свае там Зеўсы ў іх, Люцыпар свой.
А выйсце ёсць.

Фаўст

                       Хутчэй кажы!

Мефістофель