Распаленая скажа там трывога,Што скончылася ўжо твая дарога.Каля агню ахвярнага, дарэчы,Ты ўбачыш Мацярэй, багінь пустэчы.Сядзяць, стаяць і ходзяць, як жывыя,Стварэнне і пераўтварэнне — іх стыхія,І ў пустаце, ў маўклівасці натурыЛунаюць цені нейкія і крэатуры.Там бачаць толькі схемы сутнасці. І тыНе бойся там ніякае бяды.Ідзі рашуча, боязь адгані,Ключом ахвярнік той — крані.
Фаўст робіць энергічны рух ключом.
Так, правільна! Далей здабыча —Цябе сама на роўны шлях пакліча.Пакуль яны спахопяцца, дык ты, вядома,Павінен быць з трыногай гэтай дома.А тут пасля, разбіўшы чары тлену,Ты выклічаш Парыса і Алену —У фіміяльным дыме і туманеЛюбы герой антычнасці паўстане.Пішу на твой рахунак гэты чын —Ты першы подзвіг зробіш. Ты — адзін.
Фаўст
А што цяпер?
Мефістофель
Нагою тупні. Там унізеТаксама тупні і назад вярніся.
Фаўст тупае нагою і апускаецца.
Каб хоць з ключом усё пайшло на лад —Цікава мне, ці вернецца назад?
Паслаў спытацца ён, чаго выЯшчэ дагэтуль не гатовы?..
Мефістофель
Вось-вось вярнуцца мае кампаньён:Калі, і што, і як — на гэта ён,Супольнік мой, вам дасць адказ;Бо ён рыхтуе духаў на паказ —Каб адрадзіць красу антычнай гераіні,Заглянуць трэба ў чарнакніжныя глыбіні.
Кашталян
Я вам наказваю, не кнігам,—Выконвайце загады мігам.
Бялявая (Мефістофелю)
Адно слаўцо! Прашу я вашых чар —Глядзіце, чысценькі мой твар,А як вясна настане — канапаты,Што мне рабіць з ім? Дайце рады!
Мефістофель
Ай-яй! Канфузная хімера —У плямах, ясачка, нібы пантэра.Найлепшы вынік дасць ужытакГаючай выцяжкі з жабіных лытак.Патрыце маззю моднаю па скуры,І чыста будзе з першай працэдуры.
Чарнявая
Дапамажыце і ў маёй бядзе:Мне курч скруціў і высушыў нагу,І я цяпер нязграбная ў хадзе,І выдыгацца нават не магу.
Мефістофель
Дазвольце наступіць на ножку, пані.
Чарнявая
Ой, што вы, знак такі ў каханні…
Мефістофель
Мой дотык мае большае значэнне,На ўсякую хваробу ёсць лячэнне:Клін клінам б’юць, мы ж ножку ножкай лечым,Як у каханні нешта нечым.
Чарнявая(ускрыкнуўшы)
Авой! Авой! Як жарабец!Баліць!
Мефістофель
Ну, вось і той бядзе канец!Гарцуй, красунечка, ляці ў танокІ не шкадуй цяпер ні рук, ні ног.
Дама (прыціскаючыся)
Пусціце! Што мне вашы ногі.Дарогі дайце мне хутчэй, дарогі!Люблю яго, душа палае,А ён сабе і не шманае.