Фаўст

Ах, ёлупы! Які сундук!
Не бачаць маскарадных штук.
Усё блізір! Дукат ламаны
Цана вам, сквапныя галганы.
І хто, за клопаты якія,
Вам даў бы горы залатыя?
Вам толькі б з поўнай прагнай жмені
У торбы пхаць, пхаць у кішэні.
На словах кожны тут прыхільнік ісцін,
А паглядзіш: галоўнае — карысць ім!
О зграя псоў! О крумкачы!
Гані, Плутоне, іх, таўчы!

Плутон

Работы дам твайму жазлу —
Пазыч на час які; ў смалу
Канец ягоны я ўмачу
І рэбры ўсім пералічу;
Блішчыць, трашчыць! Жазло ў агні —
Вам не ўцячы ад калатні.
Жазлом гарачым апяку,
Хто першы трапіць пад руку!

Лямант і вэрхал

Гарым! Ратуйцеся з бяды!..
Агонь! Бяжымце хто куды!..
Назад! Там іскры, там пажар!..
Дыхнула полымя ўжо ў твар!
Мяне заціснулі ў куток!..
Назад!.. Бурліць людскі паток!..
О, дайце крылы — палячу!
Згарэць у пекле не хачу.

Плутон

Усе адціснуты назад;
Хаця няма ахвяр і страт,—
Арда дрыжыць,
Арда бяжыць.
А каб не трапіць у бяду,
Я круг нябачны абвяду.

Герольд

Плутоне, дзякую за раду!
Ты мудрасць паказаў і ўладу!

Плутон

Цярпенне, друг, сюрпрызы ўсе
Яшчэ пакуль што на чарзе.

Скнара

Цяпер агледзімся памалу:
Збягуцца зараз дамы ў залу,—
Бо дзе разжыцца можна, там
Няма адбою ад настырных дам.
А я між тым пастаўлю нос па ветры.
Пакуль яшчэ не парахно
І ў бабах нештачка ж я петру,
Шчыкнуць патраплю за сцягно.
Але баюся я, — ў штурхнечы
Мае залёты будуць недарэчы,
І кампліменты пройдуць міма,
Тут больш патрэбна пантаміма.
Калі ж задарміцца і мова жэстаў,
Тады я з золата, нібыта з цеста,
Зляплю прывабы і прынады,—
Жанчынкі, пэўна, будуць рады.

Герольд

Худы наш дурань з жартаў-смехаў
Да пошлых выбрыкаў даехаў:
Бярэ ён золата і гне,
Ламае, крышыць, месіць, мне,
І, нібы ў дзежачцы з рашчыны,
Ён спрытна лепіць камякі
І брыд паказвае такі,
Што пухнуць з сораму мужчыны.
У дам гарыць румянец шчок —
Хутчэй выводзяць прэч дачок…
А дурань рады, ён рагоча,
Пагнюсіць нас распустай хоча.
Не, ўсё-такі я блазнюку
Жазлом у карак натаўку.

Плутон

Бяды не прадчувае, не баіцца,
Але няхай штукарыць баламут.
Не будзе ён выдурнівацца тут,
Як час настане ўгаманіцца.

Гармідар і спевы

З далін і з гор яшчэ
Арда, віруючы, цячэ.
Выходзіць велічна на круг
Вялікі Пан^{147} у гурце слуг,
Яны на чары не зважаюць,
Чароўны круг пераступаюць.

Плутон

Я ведаю, хто ў масцы Пана.
Прыйшлі і смела вы і нечакана,
Я знаю вашу тайну, й не адну,—
Ахвотна круг чароўны разамкну.
Няхай вам радасць усміхнецца,
Хай ваша дзіва цешыць люд.
А часам вам ці не здаецца,
Што не патрэбен гэты цуд?

Спевы дзікуноў

Смяюцца, скачуць дзікуны —
Як утрапёныя яны,
Зямля пад імі хадыром,
Бо кожны йдзе багатыром.

Фаўны^{148}