Фаўст

Зала ходырам… Шум, гром…
Прэч бяжым, ану яго з дваром…
Разгуляліся ў двары
Нечысці, нетапыры…
Нейкі свіст над галавой…
Храбусценне пад нагой…
Кажаны ляцяць з акна…
Страшна… Ціхне гамана…
Не да ўцех цяпер гасцям…
Што тут робіцца?.. Няўцям…

Герольд

Тут на святах год у год
Я вартую уваход,
Каб ніякі госць нязваны
Не пранёс якой заганы,
Каб нячысцік без білет
Не пралез на свята гэта.
Сёння ж раптам, як на грэх,
Іх налезла поўны мех.
З тым Заілам шмат марокі!
А ўжо зноў я чую крокі,
Дзіва новае зноў бачу!
Як яго я растлумачу?
У герольда абавязкі —
Прадстаўляць на бале маскі,
Быць разгадчыкам задач!
А вось сёння хоць ты плач —
Не магу! Вось калясніца
Праз натоўп у залу мчыцца,
Едзе плаўна, едзе смела.
Жарабцоў кіруе ўмела,
Спрытна, стоячы, вазніца.
Збруя ззяе, серабрыцца,
Ліхтары мігцяць магічна —
Ўсё так дзіўна, непрывычна.
Сціх гармідар карнавала,
Вочы вырачыла зала.
Не, не быць ужо дабру…
Страшна мне… Дарогі…

Хлопчык-каляснічы^{145}

                               Тпру!
Стойце, коні, не шалейце.
Папускае цуглі, лейцы
І загадвае вазніца
Вам у зале прыпыніцца.
Бачыце, якая ўхвала
Нам на долю тут прыпала.
Тут не дзіва дзіву дацца.
Дай, герольдзе-распарадца,
Як таму і след спачатку,
Алегорыям разгадку.

Герольд

Ну й задаў ты мне задачу!
Апішу табе, што бачу.

Хлопчык-каляснічы

Апішы!

Герольд

           Скажу тады:
Ты прыгожы, малады,
Свежы, ўдалы і, аднак,
Не зусім яшчэ юнак.
Ды праз колькі зім і лет
Пры тваім запасе чараў —
Станеш мараю кабет,
Лепшай кветкай будуараў.

Хлопчык-каляснічы

Ну-ну, давай! Малюнак гладкі.
Цяпер — да сутнасці загадкі.

Герольд

Па бляску і гуллівасці вачэй,
Па схільнасці да яркіх стужак, нітак,
Па тозе, што цячэ з тваіх плячэй,
Аздобленай узорамі ля лытак,
Ты — як дзяўчо, ты — як дзіця,
Хоць у каханні экзерсісы
Прайшоў, спазнаў азы жыцця
І ўжо ў навуцы гэтай лысы.

Хлопчык-каляснічы

А гэта хто? У пышнай рызе
Ўрачыста едзе на квадрызе?

Герольд

Здаецца ён царом дабра,
Багатым, шчодрым і рахманым.
Якое шчасце быць падданым
Такога добрага цара!
Ён з большай радасцю дае,
Чым тоіць скарбішчы свае.

Хлопчык-каляснічы

Не шчыра адказаў, не ад душы —
Ты больш дакладна апішы.

Герольд

А хто вам гожасць лепш апіша!
Як месяц — твар, здароўем пыша,
Румянец шчок, прыпухласць губ,
Густы смаліста-чорны чуб,
Што выглядае з-пад цюрбана,
Пастава, стан і рухі пана.
Адразу ясна — ён вядомы!

Хлопчык-каляснічы

Так, ён — Плутон^{146}, багаццяў бог!
Чацвёрку лепшую запрог —
Да імператара ў харомы!

Герольд

Але ж і ты нам незнаёмы.

Хлопчык-каляснічы