Allamjonov aybdor

Bu sexda ishchi ham, farrosh ham, mol yetkazib beruvchi ham, direktor ham o‘zim edim. Sexni ijaraga olishdan oldin do‘stlarimga sherikchilikni taklif qildim, ular ko‘nishmadi. Balki to‘g‘ri qilishgandir. Ikki hafta o‘tgach, do‘konlarda shakar ko‘rinmay qoldi, keyin birdan narxi oshib ketdi. Qanddan tushadigan ozgina foyda ham yo‘q bo‘ldi. Shunday qilib, birinchi biznesim sindi. Qizig‘i shundaki, do‘stlarim moliyaviy krizisni oldindan ko‘ra bilgani uchun emas, ishyoqmasligi, harakatsizligi tufayli hamkorlikdan bosh tortishdi. Biz birga o‘sib katta bo‘ldik, lekin hozir jamiyatdagi o‘rnimiz orasida osmon bilan yercha farq bor.

Hamma ham boy-badavlat bo‘lishi shart, demoqchi emasman. Ba’zilarga bu narsa kerak emas, ularning o‘z orzulari bor. Kimdir vrach, kimdir alpinist, uchuvchi, sayohatchi, jurnalist yoki yozuvchi bo‘lishni orzu qilib, shu maqsadi bilan yashaydi. Hozirgi yoshlar orasida bundaylar borgan sari ko‘paymoqda. Pul ular uchun ortiqcha daxmaza. Lekin boyib ketaman degan odamga faqat orzu va bilimning o‘zi kamlik qiladi. Bunda ishchanlik, mehnatsevarlik judayam muhim. Agar ishga o‘zingni to‘liq bag‘ishlay olmasang, yaxshisi boshlama. Biznes – dangasalar uchun emas!

Men erinchoq emasdim. Shunchaki, o‘sha vaqtdagi iqtisodiy vaziyatni deb omadim chopmadi va qand qiroli bo‘lolmadim. Lekin pul topish yo‘lida harakat qilishdan hech qachon to‘xtamadim. Menga ishni yo‘lga qo‘yish, pulni nazorat qilish jarayonining o‘zi qiziq edi. Mabodo ishim yurishmay qolsa, g‘ayratim yanayam oshib ketardi.

90-yillarni ko‘rganlar fikrimga qo‘shiladi, deb o‘ylayman. Mamlakatdagi iqtisodiy va siyosiy vaziyat juda qiziq bo‘lgan. Foyda ko‘rishga intilganlarni chayqovchi emas, tadbirkor deb atay boshlashgan, katta pul topish imkoni tug‘ilgan edi. Dorixona, bilyardxona, sauna, tijorat do‘konlari yomg‘irdan keyingi qo‘ziqorindek urchib ketdi. Ana senga erkinlik!

Sinfdoshim bilan madaniyat saroyi binosida, konsertdan keyin.

Kommunistik mafkuraning oyog‘i osmondan bo‘lib ketgandan keyin xalqni ergashtiradigan g‘oyaning o‘zi qolmadi. Ayni paytda diniy ekstremizmning ta’siri kuchayib bordi. Soqol qo‘yganlar ko‘paydi, Karimov ularga qarshi tinimsiz kurashardi. Teraktlar, portlashlar avj olgan tahlikali davr edi. «Musaffo osmon» g‘oyasi davlat mafkurasiga aylandi. Urushsiz, tinch yashasak bo‘ldi, olam guliston! Ammo bu g‘oya juda bo‘sh edi. Unda super boylarning paydo bo‘lishi ko‘zda tutilmagandi. Davlat rahbariyati boyvachchalar jamiyat osoyishtaligini buzishidan qo‘rqardi. Mayli, foyda ko‘rsang ko‘r, faqat ikki quloch tijorat do‘konidan nariga o‘tma! Mashina ol, uy sol, topgan tillangni uch litrli bankada saqla, lekin oligarx bo‘laman deb xayolingga ham keltirma.

Shuning uchun korxona tashkil etish juda qiyin masala bo‘lib, kerakli eshiklar kerakli odamlargagina ochilardi. Ko‘pchilikni hoziroq, joyida daromad topish yo‘llari qiziqtirardi. Bugun pul tikasan, ertaga foyda ko‘rasan. Bemalol bir ishni tashlab, osongina boshqasini yurgiza olishing kerak. Ildizi baquvvat, avloddan avlodga o‘tadigan biznes-imperiyalarni qurish uncha-muncha odamning rejasiga kirmagan. Yurtimizda egalarini super boy qilgan, uzoq muddatli, rosmana muvaffaqiyatli ishlab chiqarish obyektlari deyarli yo‘qligining sababi shunda.

1998-1999-yillar

Gimnaziyada prokurorlar, deputatlarning bolalari bilan o‘qiganman. Doim atrofdagilarga birovdan kam emasligimni isbotlashga majbur edim. To‘g‘ri, men u yerga porasiz, hech qanday qo‘ng‘iroqsiz, o‘z bilimim bilan kirganman. To‘g‘ri, ota-onam oddiy odamlar. Lekin menga past nazar bilan qarashlariga yo‘l qo‘ymasdim. Gimnaziya direktorining: «Allamjonov, yaxshi o‘qi. Seni «kontrakt»da o‘qitishga ota-onangning baribir qurbi yetmaydi», – degan gapi ayniqsa yomon tegib ketgan. Hammaning oldida kamsitgani uchun yap-yangi «Moskvich»ining g‘ildiragini teshib, o‘chimni olganman.

«Fun boys» guruhi konsertidan so‘ng sinfdoshlarim davrasida.

Sinfdoshlarimning menga munosabati yomon emas edi. Ayniqsa, «Fun boys» guruhini tashkil qilib, konsert qo‘ya boshlaganimizdan keyin yana ham yaqin bo‘lib qoldik. Men loyiha rejissori edim. Tomoshalarimizda ustozlarning ustidan ham kulardik. Hammasining emas, albatta. Bizningcha, yaxshi o‘qita olmaydigan, zolim va poraxo‘r o‘qituvchilarni masxara qilardik.