Karimovning qabuliga kirmoqchi bo‘lganlarga arzirli sabab kerak edi. Shuning uchun «Uzmetronom» xabarlarini qog‘ozga chiqarib, «Matbuotda mana nimalar berilyapti…» degan bahona bilan kirishardi. «Matbuot» esa kimga buyurtma tushsa, o‘shaning ustidan mag‘zava ag‘darardi. Mening familiyam bu saytning doimiy «bezagi» bo‘lgan. Sergey Aleksandrovich qo‘ygan har bir qadamim haqida ma’lumot berardi va xabarni chiroyli badiiy to‘qimalar bilan qorishtirishni boplardi. Maqolalarini qoyilmaqom qilib yozardi-yu, lekin faktlari ancha bo‘sh bo‘lardi. Gapi ishonarli chiqishi uchun oz-moz haqiqat ham aralashtirib qo‘yardi, albatta.
Meni «Parpiyevning jiyani»ga chiqargan va bor yutuqlarimni (buni ko‘proq muvaffaqiyatsizlik degan bo‘lardim) qarindosh-urug‘chilikka yo‘ygan aynan shu odam bo‘ladi.
U «Soliq-info»ga majburiy obuna uyushtirilganini qoralab maqola yozgan va tagida shunday izoh qoldirgan edi: «Yurtimizda «Soliq va bojxona xabarlari» gazetasi bor-ku, yana bitta gazetaga nima hojat?» Muallif faqat bir masalaga aniqlik kiritishni unutgandi. «SBX» – xususiy nashr. Bu gazeta ham u paytga kelib, xo‘jalik hisobiga o‘tgan «Pravda Vostoka», «Xalq so‘zi», «Postda» va boshqa barcha davlat nashrlari kabi majburiy obuna hisobiga kun ko‘rardi. Respublikaning deyarli 99% nashri majburiy obuna orqali tarqatilardi. «Soliq-info» ulardan biri edi, xolos. Lekin hamma «olqishlar» faqat mening boshimga yog‘ildi. Vaholanki, men qonunni buzmagandim. Qolgan nashrlarning egalari bir chekkada muloyimgina bo‘lib turishdi. O‘sha davrda holat bunday edi: senzura kuchli, so‘z erkinligi yo‘q, gazetalar o‘qishli emas, hech kim sotib olmaydi. Lekin barcha nashrlarning yopilib ketishiga ham yo‘l qo‘yib bo‘lmaydi. Shuning uchun davlat o‘zi bosh-qosh bo‘lib, deyarli barcha gazetalarga obunani tashkil qilib berardi.
«Soliq-info» o‘zi qanday paydo bo‘ldi? Parpiyev bir necha marta «SBX» gazetasining muassisi Mixail Markovich Perperga gazetani tuzukroq chiqarish, sifatli qog‘ozda, ranglarini tiniq qilib chop etish kerakligini gapirgan. Haqiqatan, gazetaning qog‘ozi o‘ta arzon, ko‘rinishi talabga javob bermasdi. Mixail Markovich har safar «xo‘p», deb, yana o‘z bilganini qilardi. DSQ raisiga yoqmagani uchungina gazetaning tannarxini oshirishdan ma’no yo‘q, deb hisoblar edi.
Perper raisning aytganini qilavermagach, Parpiyev navbatdagi xizmat yig‘ilishida hammaning ichida mendan: «Gazeta chiqarish qo‘lingdan keladimi? – deb so‘radi. – Qog‘ozi ham, bosmasi ham sifatli bo‘lishi, foydali ma’lumotlar bilan boyitilishi kerak.»
Albatta qo‘limdan keladi! Soliq qo‘mitasida bir dunyo ma’lumot bo‘lsa! Buxgalterlardan doimiy savollar kelib turar, soliq inspektorlari ularning har bittasiga alohida yozma javob berishardi. Bu javoblar esa hamma uchun foydali edi.
Ammo bitta muammo chiqib qoldi. «SBX»ni barcha davlat tashkilotlari buxgalterlari olishlari shart edi. Bizning gazeta ham o‘zini qoplashi uchun obunani yo‘lga qo‘yishimizga to‘g‘ri kelar ekan.
– Hal qilamiz, – dedi rais. – Asosiysi, gazetani yaxshi, foydali, sifatli tayyorlang! DSQning rasmiy bosma nashri bo‘ladi.
Shu joyida bir gap aytay. «Soliq-info»ning ixtiyoriy xaridorlari ham ko‘p edi. Gazeta buxgalterlarga ma’qul keldi, ularning doimiy ish quroliga aylandi. Ular, ya’ni «Soliq-info»ga o‘z xohishi bilan obuna bo‘lganlar haqida hech kim bilmaydi. Lekin DSIning1 «obuna bo‘lish shart» degan qo‘ng‘iroqlaridan norozilar hamma yoqqa shov-shuv ko‘tardi.
Eng birinchi ofisimiz yerto‘lada joylashgandi. Gazeta chiqarish – murakkab jarayon. Qiziqarli material to‘plashning o‘zi yetarli emas. Gazetani sahifalash, chop etishning sir-asrorini ham bilish kerak.
Biz Rossiyaning shu yo‘nalishdagi hamma nashrlarini o‘rganib chiqdik. Gazetani rosmana qo‘llanmaga aylantirsa bo‘lar ekan, unda interaktiv – buxgalterlar bilan muloqot, savol-javoblar berib borishimiz shart, degan xulosaga keldik.
«Soliq-info»ni har tomonlama «SBX»dan yaxshiroq qilib chiqarishga harakat qildik. Seminarlar o‘tkazib, muammoli masalalarni ko‘tarardik. Viloyatlarga ham borganmiz. Soliq sohasidagi mutaxassislar bilan butun mamlakatni aylanib chiqqanmiz. Tadbirkorlarni yig‘ardik, ular savollariga professional ekspertlardan to‘la-to‘kis javob olishardi. Qisqasi, shu ishga jon-jahdimiz bilan kirishib ketdik.