Убырлар уянган чак

Нфисне туган апасыннан мин мондый тупаслыкны ктмгн идем. Ничектер кыен булып китте. Аны:“Китегез моннан!”– дип кычкырганы колак тбенд озак ягырады. Ишек артында Нфисне апасы тгелдер, гомумн, анда адми зат тгел, Убыр зе торадыр сыман тоелды. Мин ачы итеп сгенеп, нфрт белн ишекк типтем.

– Нишлисез сез, малай актыклары!

Трз прдсе тартылып, Халим апаны башы кренг, телс кайсы кибетт сатыла торган “вампир теше”не чалбар кесмд икне иск тште д мин аны тиз ген авызыма алып каптым. Халим апа безне тиргп тагы нрсдер йтер чен авызын гына ачкан иде, мин “вампир тешлрен” ыржайтып аа омтылып куйдым.

Трз прдсе талгын гына з урынына кайтты.

Веранда иднен нрсдер егылды.

– лде бугай… – дип пышылдады Айрат.

– лсен!.. – дидем мин кырыс кына. м зем д куркып куйдым. гр чынлап та лгн булса… Нфисне апасы!..

Мин кинт килгн ярсу ташкынына бирелеп ишене дбердтерг тотындым. Халим апаны леме белн килешсем килми, аны кабат терелтсем кил иде. гр Айрат белгем килеп ябешмс, кпме шакылдатыр идем икн…

– Ул исн! —дип пышылдады Айрат, – Ишетсеме, н…

Мин колак салдым. Ишек артында нрсдер шаштырдый иде. Торып утырды булса кирк. Пышылдап кына ниндидер дога укырга тотынды.

– Салават йт, —дип алатты Айрат, —йд, киттек.

Урамда колакны ярырдай тынлык иде.

анда – бушлык.

Нфис кайда икн? – дип уйладым мин, – Исн микн ул…” м бген тнл кргн тшемне хтерлдем. Злифне трзг килеп ялынуы… Сарыкларыны буып ташлануы… злрене йд булмый чыгуы… Мин болар арасында ниндидер бйлнеш барлыгын тойган кебек булдым да келг шом йгерде.

– йд, Злифлрг барабыз!

Айрат миа серсенеп карады.

– Мин аны бген тшт крдем, – дип алаттым мин.

Айрат бтенлй туктап ук калды.

– Яныа кертене, аны коткаруыны тендеме? Трзг килеп?.. – диде ул ниндидер ачыш ясаган кебек, – Шулаймы?

Хзер мин аптырап калдым.

– Син каян белсе?

Айрат з гоманыны чынлыгына ышанырга телгндй миа бертын теклеп торды.

– Ул тшне мин д крдем.

– Булуы ммкин тгел!

– Ммкин икн шул.

– Димк, ул тш булмаган… Димк, Злиф чынлап та килгн безг…

– Белмим…—Айрат аз гына тынып торды, – Мин икенче кызны крдем…

– Кемне?

– Егетлр, килегез ле монда!

Ктмгнд ягыраган бу тавыштан без дертлп киттек. Атлаган иребезд катып калдык та акырын гына хрктлнеп тавыш килгн якка борылдык. Мин бала оннарымны кабаруын Айратка сиздермск телп белгемне сыпырып куйдым. Ул да шулай итте. Келе шом оялаганда рбер ктелмгн нрс куркырга мбр ит икн. Тавыш хуасы явыз зат-флн булса, мин йгереп качарга зер идем инде. Тик ул идиятулла абзый булып чыкты.

– Идиот… —дип пышылдады Айрат, – Котны ботка тшерде.

Мин дшмдем.

идият, кырыкка итеп килгн буйдак ир, фермада каравылчы гына булып эшлс д башлы кеше, белмгн нрссе юк. Болай карап торуга ул сау-слмт кешег охшап тора, фикер срешенд д, атлап йрешенд д бер ген кыешлык та тапмассы. асылда… Аны хакында бер мзк т йри ле. Хер, идият турында мзклр кп инде ул, тик монсын чын булган хл дип сйлилр.

– Безне сугышта шул хтлем нык чыныктырдылар, – дигн идият, бер исергненд, – Аяктан “Камаз” машинасы белн чыгып китс д бер нрс д булмый.

Моны тылап торган “Камаз” шоферы, ул кемгдер кунакка килгн булган, шундук тотып алган:

– йд алайса, аягынан машина белн тм,– дигн ул идиятне з сзеннн чигенеп мсхрг калуын ктеп, – фганда булган кеше алай мактанмый ул.

идият елмаеп кына куйган:

– Бер яшник аракы.

Кул сугышканнар да идият аякларын машина астына тыгарга айлап куйган. Моны ктмгн шофер бер млг албырап калган, тик идиятне:“йд! Егет сзе бер була ул. Чыгарга курыкса, ике яшник тлисе!”– дип мбрлвен чегеп, аяклар стеннн узып киткн. Шуннан идият берни булмагандай торып баскан да шофер янына килгн:

– Бар, бырат, кибетк элдерт!

Тегесе з кзлрен зе ышанмыйча, баскан урынында ярты кн буе катып торган, ушына килгч, ике яшник аракы алып биргн.

– Гафу ит, туган…—дигн ул, – Мондый хлне кргнем д, ишеткнем д юк иде. Син чынлап та батыр яугир булгансыдыр.

– Начар сугышчы тгел идем, – дигн идият, чалбар балакларын ктреп, – Тик мен аякларым гына ташлап качты.

Аны ике аягы да протез икнне кргч, шофер бтенлй ушсыз егылган, дилр…

–Кайда ашыгасыз, егетлр, —диде ул, без каршысына килеп баскач,– Тоткарламыйммы сезне?

Без баш селкедек.

– Бер проблема бар бит ле, егетлр…

Без колакларыбызны торгызып тыларга ыендык.

– Бтен авылны урап чыктым, бер юньле кеше таба алмадым. Кайсы йд юк, кайсы ишеген биклп утыра…—ул тмке алып кабызды,– минем мен бер “чкшк” бар.

– Без бит эчмибез.

–  мин кыстамыйм да…—Ул бер члле шешсен тартып чыгарды, – Янымда гына торыгыз. Эчкч, ялгыз каласым килми минем. Янымда кемнедер йрге типкнне тоясым кил.

Ул шешсен ачып, ыелмалы стаканга аракы койды.

– Сезне иснлекк, егетлр.

Без баш кактык. Ул эчеп куйды.

– Авыл ирлре бген ауга киткн…—дидем мин, – Син кргнседер инде.

– Шуннан?

– Минем бик т барасым килгн иде.

– Ерунда!..

– Ник алай дисез?

– Ну, кулларыннан килс, бре аулап кайтырлар инде… Шуннан?!.

– Сарыкларны бре…

– …бумаган!

– Алайса, нрс со?

– Белмим.

– Авылда вампир бар, дилр…

– Вампир… – Ул тмке тпчеген ирг батырып куйды, – Вампир авылда мге булган ул… Чуртым…

Ул тагы берне койды.