Убырлар уянган чак

– Аллага шкер, —дип куйды Айрат, бабайларча итеп,—Безнекелр исн икн ле.

Мин аа тел крсттем.

Малларны ктг кугач, картый з кагыйдлрен урнаштырырга тырыша башлаган иде, мин аа шундук каршы тштем. Трз капкачларын киереп ачып куйдым, ишекне биклп йрдн баш тарттым. Убырлар кояш калыккач йрми. Картый башта карышып маташты да азак кул селтде.

– Ничек, менеп карыйбызмы?

Айрат инрен ген сикертеп куйды.

– Менбез, димк.

– Дрес эшлмибез бит, – диде ул аннан со, —Алай итрг ярамый.

–Алайса, син менмисе.

Айратны кзе шар булды. Тик ул бернрс д дшмде. Мин абзар артлап кына Нфислрне ихатасына юнлдем. Айрат та чарасыз булып миа иярде.

Ишек йозагын ачу чынлап та бик иел булып чыкмады. Кулдагы ачкыч клтсен бик озак сайларга, ярардаен тапкач та хтсез ген маташырга туры килде. Сгатьк якын булашкач кына биреште ул. Без эчк уздык. Веранда блмлрг бленгн, тбсе такта тшм белн ябылган, й тбсен кайдан менрг икнне болай гына чамалау ммкин тгел иде. Ике як чолан ишегенд д ат башы кадрле йозак тора.

– Трздн ген керсе калган, – дип пышылдадым мин, йозакларга ачкыч ярата алмыйча, – Ике трз алу, билли, иелркк тшр иде.

–  креп калсалар?..

– Ансы да бар шул…

Тагы бер сгать чамасы маташырга туры килде. Тик моны бер файдасы да тимде, й тбсен кер торган урын бу блмд тгел иде.

– Юкка гына тотындык ле, – диде Айрат йончулы кыяфт белн, – Уар эш булса, шундук килеп чыгар иде.

– Нрс, лл зене шундук килеп чыкканмын дип уйлысымы?!. – Аны сзе эчемне пошырып ибргн иде, шуа да ачуымны тыя алмадым, – Бер башлагач, ахырынача итбез инде.

–  анда чынлап та вампирлар булса?– диде Айрат, —Безне бит бер корал да юк…

Мин тагы да тупас авап бирмкче булган идем, аны хаклы икнен алап тыелып калдым.

– Ярый син бар ле, – дип елмайдым, – Юкка гына ияртмгнмен икн бит. Бар, тиз ген утын сараена барып ике усак таяк алып кил. Бакчага кереп бер-ике тп сарымсак йолкырга да онытма. мин ишекне булаштыра торам.

– Мен шуны тот, – диде Айрат муеныннан догалы бетен салып, – Мин юкта ул-бу булса, ярдме тияр.

Мин аны кесг чумдырдым да йозакка иелдем.

– Кес салма, муеныа так!

Аны талпчн тавышына буйсынмый ммкин тгел иде. Мин бетне муенга тагып, футболка стеннн чыгарып куйдым.

Бу юлы йозак тиз биреште. Чардакка мен торган ишек т нкъ шушы якта, хтта аны брнлрг кагып ясалган баскыч сыман нрссе д бар иде. Лкин ишек ачык тгел, анда да йозак эленгн. Моны кргч, мин авыз эчемнн ген сгенеп куйдым. мма Халис апаларны нинди курку эченд яшгннрен иск алып, барсын да аладым. Аларны куркуы турында уйлауга земне д бала оннары кабарып чыкты. Берр хикмт бар инде монда, югыйс кеше шулкадрле йозаклар эл мени?! Лкин башланган эшне двам итрг кирк иде. Мин буыннары йомшарып киткн аякларны кчк сйрп, баскычка рмлдем. Инде менеп иттем ген дигнд кулдагы ачкыч иднг тшеп китте. Аны тавышы лл нинди котсыз булып ягырап, келг шом рде м зем д баскычтан оча язып калдым. Кабат менгнд башлар йлнгндй тоелды. Шушы ишек артында мине нрс кт? лемме… лл ниндидер якты ачышмы? Мин согысына бик к ышанып итмдем. Лкин бу ишекне аръягына карарга бурычлы икнемне тойдым. Бу минем язмыш иде. Минем гомер шушы ишек аша т. Килчкк минем башка юл юк. Мондый югары уйлардан ничектер тынычланып калдым, хтта бераз батыраеп та киткн кебек булдым. Хер, батырлык тгел иде инде бу, калтыранган куллары белн йозак тишеген ачкыч тыгуны батырлыкка исплп була мени?!. Баштарак рхт булган икн ле ул, анда хет ачкычларны тиз сайларга ммкинлек бар иде, хзер киркле ачкычны киркле ирг тыга алмыйча изаландым, кпме ген тыныч булырга тырышсам да бармаклар мине тыламады, салкында кшеккндй булып дерелдделр. Ичмасам, Айрат та лл кайда югалды. Агач тапмаган булып юри кермич йридер ле ул. Янымда мышнап торса да хл булыр иде. Бхетк каршы артык интегерг туры килмде, сигезенчеме-тугызынчымы ачкыч йозакны ачты. Мин иел сулап куйдым. Лкин йозакны тартып алырга ашыкмадым. Айрат калдырып киткн бетне кулыма алып ч тапкыр “Бисмилла…” – дип кабатладым. Куркыныч чакта белгнене укырга кушалар бит, мин башка дога белми идем. Айрат килмсме дип, тагын аз гына ктеп тордым да, ишекне ачып ибрдем. Порхылдап тузан коелды. Мин аны убыр дип уйлаган идем, тузан гына икнен белгч тагын бер кабат:, Бисмилла!”– дип куйдым.

Чардак эче карагы иде. Мин рвакыт зем белн йрт торган кечкен кес фонарен кабызып, й тбсен ктрелдем. Фонарьны сукыр уты ерак алмый икн. Трдрк, тузанга каткан трз янындарак, таза гдле бер ир басып тора. Мин тын алырга да куркып катып калдым. Тиз ген аска сикерерг кирклеген д, вампир кочагыннан мине фонарь гына саклый алмаячагын да яхшы алый идем, тик буыннар тылашмады. Убырлар зен караган кешене гипнозлый дигннре дрес икн. Мин инде ник авылга кайтканыма, ник монда менгнем кенеп бет алмадым. Келемне чиксез сагыш уты телеп тте. йе, барсы да бетте хзер. ти-ниемне д, туганнарымны да, картыемны да, Айратны да, Нфисне д башка дусларымны да мин беркайчан да, беркайчан да кабат кр, крсм д алар белн аралаша, берг уйный алмаячакмын. Эх, нилрг ген мендем икн монда. Нрс итми иде миа, з башыма бла эзлп йрмсм.

Теге кеше селкенеп куйгандай булды.

– Илам!

Мин тертлп киттем.

– Илам, син иснме?!.