Убырлар уянган чак

Ишегалдына чыгуга ук игътибар иттем мин аа. Нфислрне й тбсеннн лл нинди шомлы аваз ишетел иде. Ууууууууууу… Елгаларда суны бтерелеп торган урынын кргнегез бармы? Чогыл дип аталамы ле ул… Су лл нинди бер коточкыч кч белн бтерелеп кайный да, берр яфрак-флн ыргытса, аны шундук суырып алып кереп кит. леге улауны да мин н шул чогылга охшаттым. Тик монда су тгел, ава кайныйдыр сыман иде. вакыт-вакыт ул ысылдауга йлн. Нкъ мен картыйны ата казы инде. Тик кпк, бик кпк усалрак, ачулырак итеп ысылдый. м тагын улауга, керг йлн. Бер караса, аны тавышын анык кына нрс белн чагыштырып та булмыйдыр кебек, чнки ул мизгел эченд лл нич трле кыяфтк кер.

– Елан авызына караган бака кебек торма, – диде картый ачусыз-нисез ген, – йд, кузгалдык.

Минем бу аваздан арынасым килми иде. Шуа да китрг ашыкмадым. Дресрге, мин урынымнан кузгалырлык хлд тгел идем бугай. Картый ниндидер догалар укып, тир-якны шкергн кебек итеп чыкканнан со, белгемнн алгач кына аякларымны кчк сйрп, капкага юнлдем.

Вампирлар турында минем азмы-кпме ишеткнем бар иде. Тннрен кабердн ктрелеп ярканат, яки кеше кыяфтенд бндлрне м мал-туарны канын имчене шулай дип атыйлар. Аларны тне кабер куенында таркалмый, злре гадттн тыш кчле була. Гадтт, з-злрен кул салучылар, авыр инаятьчелр м убырлар кулыннан лчелр вампирга йлн. Аларны теше ике ртле була, кан суырганда азау тешлре зураеп кит. Канны алар су кебек эчмилр, н шул азау тешлре белн ген суыралар м злрене д, каза крчене д киеменд бер ген кан тамчысы да калмый… Без шрд чакта шундый азау тешлрне киоскыдан алып, сыйныфташ кызларны куркытып та йри торган идек, берсен мин авыл кызлары чен д элктергн идем ле.

Безне авылда кеше терчелрне д, бтн трле авыр инаятьчелрне д гомерг булганы юк. з-зен кул салучылар булгалаган бугай. Мин аларны берсен д креп белми идем, шуа да: “Флн абзые асылынган” – дигн сзлрг бик игътибар иткнем булмады. Андыйларны элек зыяратка куймый торган булганнар, хзер алай итмилр инде, бтен шартын китереп мулла белн ирлилр. йола кушканча кадерлп кмелгн кешелрне убырга йлне ммкин тгел. “Теге донья” белн “бу донья” арасында калган метлр ген явыз рухлар тэсирен дучар була. Моны мин бик яхшы белм. Вампирлар турында киноларны да кп караганмын, китапларны да ярыйсы ук укыдым. Компьютердагы уеннарда да бар андый мгълумтлр. Аннан со, ти крмгнд мин интернетка да керглп, н шундый кызыклы нрслрне сйрп чыгарып укырга ярата идем. Шуа кр, картый белн берг леге хллрдн курыксам да, й тбсеннн килгн авазны гипнозланып тыласам да, аны чынлап та вампир булуына бик ышанасым да килеп бетмде. Аннан со, урамдагы дус егетлрг д ачуым чыгып куйды. Егет башы белн е биклнеп куркып ят, имеш. леге хлне нрс икнен ачыклаган булсалар, Нфислр кчеп китр иде мени?!

Туган апа безне бик яратып каршылады, табыны кптн зер иде.

– Бген солабрак килде, – диде ул картыйга, – Сине чен бочылыбрак тора идем. Илам улыбыз кайткан булган икн.

м мине кочаклап ук алды. Айрат белн кулга кул сугып кына крештек. Туган апа шрдге хллрне сорашты. Шулай сйлн-сйлн чй эчтек т Айрат белн ихатага сыпырдык.

Мин аа дип алып кайткан кармакларны бирдем. Ул дшми ген кессен тыгып куйды. Аннан со миа озак кына карап торды.

– Ишеткнседер инде?!

– Ишеттем.

– Ничек уйлыйсы?

– Туфта, —дигн булдым мин исем китмгндй итеп,– Убыр, имеш…

Ул дшмде.

Миа ничектер кыен булып китте. Тоташ урам дер калтырап торган чакта, тоташ авыл шуны сйлгнд мин лл кем булып торган булам. Барсыннан да батыррак та, акыллырак та янсе. земне “мин минлегемнн” кыенсынсам да хзер со, авыздан сз чыгып очкан иде инде. Ни булса да ахыргача торырга кирк.

–  й тбсеннн чынлап та тавыш кил бит, – диде Айрат, миа сынаулы карап, – Сарыкларны да ле чын. Ярканатка охшаган кош та. Ансын мин зем д крдем.

– Кайчан?

– Бер кнне инде.

– Тнлме, кндезме?

– Кт кайткач. Сарык эзлп йри идем.

– Вампирлар кндез йрми.

Айрат уйга калды.

– Ансы шулай инде, —дип куйган булды азак.

– Кптнме со бу хл?

– ч атна чамас инде.

– Нфислр ниг кчеп китте?

– Шуа. Аларны бтен мал-туары леп бетте.

– Кайда кчтелр икн?

– лег монда, Халис апаны селесенд торалар. Йортларын сатып алучы юк бит.

Мин шатлыктан сикереп куйдым бугай. Нфисне авылда икнен бел келг дрт рде. м мин зем д сизмстн:

– йд, барып карыйбыз! – дип ычкындырдым.

– Нфислргме?

– йе. Йортларына.

– Хзерме?!

– йе.

Айрат миа серсенеп карады.

– Юк, – диде аннан со, – Хзер пычрак. Иртг барырбыз.

Мин елмаеп куйдым.

– лкннр д урманны тикшереп чыгарга ыенганнар иде, – диде ул аннан со, з куркаклыгына пл эзлгндй, – Ягырлар башлангач, тукталып тордылар.

–  ниг Нфислрне й тбсен тикшермилр? Анда менрг ягыр комачауламый ич.

Айрат инрен ген сикертеп куйды.

–  сине менеп караганы юкмы? Иптш малайлары белн?

Айрат баш чайкады.

– Ишеклре бикле.

Мин трттерерг булдым:

– Узган й кнбагыш урлаганны оныттымы? Колхоз амбарыннан?

– Монда йозак икенче трле. Без ачалмадык.

Мин сзне двам итеп тормадым. Айрат белн ик кп этлек эшлгн бар, шуа мин бер нрсне яхшы белм – безне алда ачылмый торган йозак юк. ле аны куркуына басым ясап гарьлндерсем килмде.