Фаўст

Мефістофель (пад’язджаючы на крэсле ўсё бліжэй да авансцэны; звяртаецца да публікі ў партэры)

Тут мне ўжо не прабіцца ў дзверы
Дык, можа, месца знойдзецца ў партэры?

Бакалаўр

Глядзі,— такі ашмот старызны,
А думае, што ўсё яшчэ карысны.
У кім бруіцца кроў, як свежы сок?
Ці ў тым, хто ў маладой, кіпучай моцы,
Ці ў тым, з каго ўжо сыплецца пясок?
Юнак — імпэт і страсць, напал эмоцый,
А на старых павінен быць закон:
Гарні з дарогі смецце пад адхон!
Мы сілай колькі ўжо зямель скарылі,
А вы тым часам бавіліся чым? —
Мудрылі, лбіны зморшчыўшы, і нылі,
Не выпускаючы з рукі ляйчын,
І слухалі старое славы пошчак.
Адна марока з гэтакімі жыць.
У трыццаць ты — жывы нябожчык!
І ўжо не грэх цябе даўбнёй дабіць.

Мефістофель

І чорту дзецца тут няма куды!

Бакалаўр

Спатрэбіцца — і чорта к чорту я пашлю!

Мефістофель(убок)

Ну не, тут я табе не саступлю.

Бакалаўр

Стварае толькі той, хто малады:
Стварыў я свет і сонца, месяц, зоры,
Зямную цвердзь, паветра, неба, горы,
Усё жывое я стварыў,
І дзень святлом я азарыў,
Даў небу зорную красу,
Траве — халодную расу,
І па маёй рашучай волі
Цвітуць і сохнуць кветкі ў полі.
Я дзёрзка думку вызваліў з пакут,
З філістэрскіх акоў і пут,
А сам, як бог, у німбе гордых дум,
Куды свабодны дух вядзе, іду праз тлум.
Іду ўгару, і светач і прарок,
Нясу я сонца, а не змрок!

(Выходзіць.)

Мефістофель

Арыгінал! Ідзі ты, знаеш… Маладзён!
З сябе яшчэ ён строіць нешта!
Усё мне гэта толькі смешна,
Бо ўжо вядома з даўніх-даўніх дзён.
Аднак, бадай, цяпер па ўсім відно,
Што кроў у ім яшчэ не згусла;
Ды, як бы ні брадзіла сусла,
А будзе брага ці віно.

(Да моладзі ў партэры, якая не апладзіруе.)

Я дараваць заўжды гатовы
Няспеласць і душэўны лёд.
Мае ацэніце вы словы,
Да чортавых дажыўшы год.

Лабараторыя ў сярэдневяковым стылі

Вялікія нязручныя прылады для фантастычных мэт.

Вагнер (каля ачага)

Гучыць ужо шчымліва звон,
Дрыжаць пашэрхлыя муры,
І ў гэтым бачу я закон.
Працэс у колбе, унутры,
Не можа доўжыцца бясконца.
А вось ужо блішчыць і донца,
Вось бачу, вугалёк чырвоны
Пунсовай іскраю мігае,
І зыркі аганёк ягоны
Цямноцце ночы разганяе.
Каб толькі не пагасла ў печы!
Ах божа, ходзіць нехта… Голас нечы…

Мефістофель(уваходзячы)

Вітаю вас і вашу ўдачу!

Вагнер (спалохана)

Вітанне! З радасцю вас бачу!

(Ціха.)

Прашу цішэй, у колбе тут
Здзяйсняецца вялікі цуд.
                                   Стварэнне
Жывога чалавека.

Мефістофель

                         Ну?! Якую ж пару
Запхнулі вы ў шкляную тару.

Вагнер