Читаем Фаўст полностью

Каб не наклікаць нам бяды,Лепш пачакаць да серады,{135}А каб не страціўся запал,Наладзім пышны карнавал.

Трубы. Exeunt{136}.

Мефістофель

Калі ўжо ўдаўся асталоп,Яму і доўбняй не ўваб’еш,Хоць на кавалачкі парэж,Хоць камень мудрасці — у лоб.<p>Шырокая зала з прыбудовамі, убраная да маскараду</p>

Герольд

Не думайце, што мы, германцы,Шануем толькі д’ябальскія танцы,—Мы любім смех, забавы, карнавалы.Калісь руплівец наш за перавалыАльпійскіх гор паходамі хадзіў,Там на карысць сабе, — і нам з ім рай —Ён добра папе дагадзіў,{137}Здабыў карону і вясёлы край,А нам жа блазенскі каўпак прыпас.І мы пасля такой узнагародыВяльможы ўсе, як дурні напаказ,Фарсім у каўпаках апошняй моды.Калі ж па шчырасці, дык, можа,Не гэтакі ён дурань, наш вяльможа.Ужо збіраюцца ў палац памалу —Хто парамі, хто так адзін ідзе,Альбо плывуць гуртамі ў залу,І зала ўжо хвалюецца, гудзе —Снуюць, таўкуцца, гоман, смех…Ну што ж, палац — заўжды палацІ свет з мільёнамі пацех —Як той пакеплівы паяц!

Садоўніцы(спяваюць пад мандаліны)

Лепшая акраса свята —Фларэнцінак юных хор.Упрыгожыць ён багатаВелічны германскі двор.Перавіты чорны локанКветкамі палёў, лясоў,Зіхацім каштоўным шоўкам,Кутасамі паясоў.Толькі з нашай дбайнай працайВыспявае штучны плод.Тут у барвах красаваццаКветкі могуць цэлы год.Кветкі ззяюць на абновах,Кожны лісцік трапяткі,Са шматочкаў каляровыхІ пялёсткі і лісткі.Шык і моду не адкінеМаладая прыгажосць;І ў мастацтве, і ў жанчынеАртыстызм прыродны ёсць.

Герольд

Ну, паказвайце кашы,—Што захочуць, купяць госціНа ўзвясельванне душыБляскам штучнай прыгажосці.Зала ўся і пераходыЗацвілі, як райскі сад,Кветкі — тут не дар прыроды,Тут квятняркам кожны рад.

Садоўніцы

Што прыцэньвацца дарэмна,Тут вам баль, а не базар;А каб выбралі нядрэнна,Назавём сябе й тавар.

Галінка з алівамі

Не зайздрошчу пышнай флоры,Ненавіджу я раздоры —Мір люблю, люблю спакой.Сімвал спеласці ў прыродзе,Я служу дабру і згодзе —Шчырасць я нясу з сабой.Можа, й сёння ў гэта святаЯ ўвянчаю лаўрэата.

Залаты вянок з каласкоў

Дар Цэрэры лепшы кветак{138}Вам дадасць яшчэ акрас.З каласкоў людзям наедакІ аздоба сама раз.

Фантастычны вянок

Я на выгляд фантастычны,А прыгледзься — мох сухі;У прыродзе — сціплы, звычны,Але ў модзе — дарагі.

Фантастычны букет

Нават і навука вашаНашай назвы вам не скажа.Хай не ўсе, сёй-той эстэтКупіць дзіўны наш букетЦі дзяўчо дзеля красыВозьме ўплесці ў валасы,А яшчэ прыгожа будзеПрышпіліць мяне на грудзі.

Група ружовых пупышкаў

Перейти на страницу:

Похожие книги

Драматическая трилогия
Драматическая трилогия

Библиотека проекта «История Российского государства» – это рекомендованные Борисом Акуниным лучшие памятники мировой литературы, в которых отражена биография нашей страны, от самых ее истоков. Граф Алексей Константинович Толстой (1817–1875) – классик русской литературы, один из крупнейших наших поэтов второй половины XIX столетия, блестящий драматург, переводчик, создатель великолепной любовной лирики, непревзойденный до сих пор поэт-сатирик. Самой значительной в наследии А.К. Толстого является его драматическая трилогия, трагедии на тему из русской истории конца XVI – начала XVII века «Смерть Иоанна Грозного», «Царь Федор Иоаннович» и «Царь Борис». Трилогия Толстого, вызвавшая большой резонанс в России и имевшая небывалый успех на сцене русского театра, и по сей день остается одной из крупнейших вершин русской драматургии.

Алексей Константинович Толстой

Трагедия