Фаўст

Саюзнік сёння з галавою:
Наабяцае мех пазык
На свой інтэрас і разлік,
А ты сядзі з пустой казною.
Не дачакацца нам субсідый,
На чынш, аброк благія віды,
Бо ўладу новыя паны ўзялі,
Якім ты сам нараздаваў зямлі.
А партыі, а блокі, а групоўкі
Грызуцца, як у лесе воўкі,
Бо гібелін не любіць гвэльфа,^{131}
І памагчы нічым тут нельга!
Сядзяць, адседжваюцца ціха,
А выручкі ўзаемнай — ані следу;
Хто ж спагадае ў цяжкі час суседу,
Калі паўсюль усіх заела ліха.
А кожны ж дбае пра сябе.
Сабе і цягне і грабе —
Да скарбніцы ўсялякі лезе,
Нібыта ў борць мядзведзь у лесе.

Кашталян

Гаркота ўжо і мне праела душу:
На медзяках я эканоміць мушу,
Бо він салодкіх, смачных страў
Разбіся — а на стол пастаў…
А кухар што! Ён не заплача,
Яму пляваць, што ў нас нястача.
Хоць куры, гусі, індыкі,
Ягняткі, сарны, вепрукі —
Той натуральны наш падатак —
Яшчэ ідуць з сялянскіх хатак,
Затое віны ўсе папіты.
Бывала, бочкамі быў склеп набіты,
І мы на тысячу персон
Спраўлялі пышныя банкеты.
Усё прайшло, як дзіўны сон,
Усе ўтрубілі мы бюджэты.
І ратуша ў падвал адкрыла дзверы,—
Ды што запас, калі мы п’ём без меры.
Ліхвяр жа ўмее ставіць нерат,
Яму за ўсё плаці наперад.
Хлявы пусцеюць і адрыны,
Ужо ў ламбардах коўдры і пярыны,
На стол — хоць перамый аб’едкі.

Імператар(пасля роздуму, Мефістофелю)

Што скажаш ты? Ідзі у сведкі.

Мефістофель

Што я скажу? Аслеп ад бляску,
Прымаючы тваю, манарша, ласку.
Не веру я, што гэтакую ўладу
Давесці можаш ты да заняпаду,
А розум твой і войска ў акурат
Заўсёды падтрымаюць добры лад.
О не, як можа пахіснуцца сіла,
Калі рулюе божае свяціла!

Гоман натоўпу

Вось дык трапло, знайшоўся зух!
Ён блазен спрытны, не лапух!
Ён ашуканец, хітры ліс —
Падсуне нам рэформаў спіс.

Мефістофель

Усім сваё баліць на белым свеце!
І вас, напэўна, грошы падвялі?
Хай не валяюцца яны, як смецце,
Разумны іх дастане з-пад зямлі.
У тайніках, у рудах залатых
Багацця хопіць вам на ўсіх.
Ды толькі хто яго ў казну паложыць?
Мудрэц, што сілу духам і прыродай множыць.

Канцлер