Desiderium Intimum

wysiłku i tę niekończącą się torturę przerwał dopiero zdyszany szept Severusa:

- Czy mi się wydaje, czy masz już dosyć?

Harry przełknął ślinę i nie będąc w stanie otworzyć sklejonych od kurczowego

zaciskania oczu, pokiwał żarliwie głową.

A niech go...!

- Nadal będziesz próbował się ze mną drażnić?

Harry rozchylił odrobinę powieki, spoglądając wprost w świdrujące, rozpalone oczy i

odparł nieco zdartym głosem:

- Wiesz, że tak.

Nie sądził, że to możliwe, aby oczy Severusa mogły rozpalić się jeszcze bardziej, ale

nie zdołał zobaczyć nic więcej, gdyż Severus wszedł w niego jednym płynnym

pchnięciem, objął go i uniósł w górę, siadając na piętach i sadzając Harry'ego

okrakiem na swoich kolanach. Dopiero teraz Harry poczuł, jak bardzo wilgotna i

spocona była skóra mężczyzny, ale po jego plecach również spływały krople potu.

Severus przyciągnął go do siebie jeszcze bliżej i wtedy Harry ponownie usłyszał ten

niski, żarliwy szept, wnikający mu niemal pod skórę:

- Teraz ty pokaż, na co cię stać.

Oczy Harry'ego rozbłysły. Wplótł jedną rękę w wilgotne włosy Severusa, przywierając

do niego jeszcze mocniej, drugą oplótł go za szyję i powoli uniósł się na kolanach,

czując jak rozgrzany penis wysuwa się z niego, pozostawiając po sobie pustkę, którą

Harry natychmiast zapragnął na powrót wypełnić tą twardą, pulsującą lawą. Opadł na

niego z taką siłą, że jego włosy owionął przeciągły syk pełen dzikiej przyjemności.

Och, Harry wiedział, jak to robić. Doskonale wiedział, jak zaspokoić Severusa i

wszystkie jego perwersyjne potrzeby... wiedział, jak wznosić się i opadać, z jaką

szybkością, z jaką siłą i natężeniem, w jaki sposób unosić biodra, delikatnie

zmieniając ich położenie w trakcie nabijania się na twardą erekcję mężczyzny.

I uwielbiał obserwować wtedy twarz Severusa... sposób, w jaki otwierał usta,

odchylając głowę do tyłu, w jaki łapczywie łapał powietrze... chwile, w których jego

powieki unosiły się, by nakarmić się widokiem Harry'ego i ponownie opadały, zbyt

ciężkie od doznań, by pozostać otwarte.

Ale najprzyjemniejszy ze wszystkiego był sposób, w jaki ich spocone, śliskie ciała

ocierały się o siebie. Jego penis - uwięziony pomiędzy dwoma rozgrzanymi ciałami,

wciśnięty pomiędzy gładkie podbrzusze Harry'ego i pokryte krótkimi, kłującymi

włoskami podbrzusze Severusa - niemal skamlał z przyjemności, pulsując coraz

silniej i silniej, jakby w każdej chwili mógł eksplodować i tylko krótkie przerwy

ratowały Harry'ego przed wzbierającym w lędźwiach żarem. Pozwalało mu to

przedłużać tę najdoskonalszą chwilę, rozkoszując się każdą minutą zbliżenia, każdą

sekundą...

Ale w końcu nadszedł taki moment, w którym Harry musiał przerwać, w którym jego

uda drżały od wysiłku, a po ciele spływał pot i był zbyt zmęczony, by kontynuować,

nawet jeżeli jego ciało wrzeszczało z potrzeby i pragnęło jeszcze więcej, jeszcze,

jeszcze...

- Chcesz więcej...? - wyszeptał do ucha Severusa, trącając nosem wilgotne kosmyki

hebanowych włosów i próbując złapać urywany oddech. - Czy może masz już dosyć?

Mężczyzna przesunął twarz i wzrok Harry'ego został pochwycony przez rozpalone

spojrzenie ciemnych oczu. Jednak zbyt późno dostrzegł w nich drapieżny błysk.

- A ty? - zapytał cicho Severus, łapiąc niespodziewanie jego pośladki, unosząc je w

górę i wchodząc w Harry'ego z taką siłą, że uderzenie, które nastąpiło w jego

wnętrzu, posłało iskry nawet w koniuszki palców u stóp, wywołując wstrząs tak silny,

że mógł on zakończyć się tylko jednym. Trzęsieniem ziemi.

Harry zacisnął powieki, czując wypływające spod nich łzy. Jego ciało zamieniło się w

reaktor doznań i już sam nie wiedział, gdzie kończy się przyjemność, a zaczyna on,

gdzie następują eksplozje, a gdzie pochłania go ogień. Gdzie się podziały jego

porozrywane na strzępy zmysły, a gdzie utrzymujące go w pionie mięśnie. Wydawało

mu się, że słyszy odległy szept Severusa, ale otaczający go szum bezdźwięcznych

wybuchów i własnego krzyku skutecznie uniemożliwił mu zrozumienie go. Miał

wrażenie, że dochodzi i dochodzi i że ta przyjemność nigdy się nie zakończy, dopóki

ostatnia kropla spermy nie wytrysnęła na ich ciała.

Minęło kilka długich chwil, zanim napięte do granic możliwości mięśnie rozluźniły się,

z jego piersi wyrwało się głębokie westchnienie, a głowa opadła mu bezwładnie na

ramię Severusa. Drżał tak bardzo, jakby jego ciało trawiła wysoka gorączka. Dopiero

po jakimś czasie zorientował się, że dłoń Severusa uspokajająco gładzi go po

plecach i włosach.

Musiał kilka razy przełknąć ślinę, by w końcu udało mu się wydobyć z siebie cichy,

ochrypły szept:

- Chciałbym, żeby jutro nigdy nie nadeszło. Nie chcę cię opuszczać. Moje miejsce

jest tutaj, przy tobie...

- Ci i... - Dłoń Severusa wplotła się w jego włosy, a druga przesunęła na kark,

gładząc go łagodnie koniuszkami palców. - Nie myśl o tym. Wciąż tu jesteśmy.

Jeszcze nigdzie się nie wybierasz. - Szept Severusa był cichy i kojący, ale nie był w

stanie powstrzymać łez, które niepostrzeżenie wymknęły się spod powiek Harry'ego i

spadły na nagie ramię mężczyzny. Na ułamek sekundy w powietrzu zawisła cisza.