Powiem wam, jak zginął

— Czy znasz to? — zapytał inspektor.

— Tak. — Alex kiwnął głową. — Ten wisiorek w ciągu wczorajszego dnia miała na szyi Lucja Sparrow.

Parker ostrożnie rozłożył chustkę na stoliku pod oknem i ułożył na niej wisiorek. — Lucja Sparrow... — mruknął. — Dobrze. Rozejrzyjmy się jeszcze. — Podszedł do otwartej kasy ogniotrwałej. Były w niej poukładane równo papiery w różnobarwnych teczkach. W górnej przegródce stała mała szkatułka. Parker wyjął z kieszeni drugą chustkę i ostrożnie uchylił wieczko. — Biżuteria — powiedział. — Prawdopodobnie własność Sary Drummond. A może jakieś pamiątki rodzinne? — Spojrzał na stół. — Czy jesteś pewien, że tych pieniędzy nie było tam, kiedy odwiedziłeś Iana po dziesiątej wieczorem?

— Jestem pewien — Joe skinął głową. — Ostatecznie to się rzuca w oczy. Spojrzałem prawie dokładnie w to miejsce, bo Ian miał przed sobą otwarty zeszyt, w którym pisał. Zażartowałem nawet na temat tych znaczków... symbolów, którymi się posługiwał.

Parker podszedł do stołu. Leżała na nim luźno rzucona na pudełka z haczykami rybackimi paczka banknotów w banderoli z napisem: 1000

— Tysiąc funtów... Po cóż by je wyjmował z kasy i kładł na stole, na tym wszystkim, co miał tu rozłożone? Przecież nie mogły mu być potrzebne do łowienia ryb!

Zawrócił i spojrzał w głąb kasy.

— Tu jest miejsce jak gdyby wymarzone dla tej paczki — powiedział, wskazując na najwyższą przegródkę kasy. — Jeżeli tu nie leżała, to można zrozumieć, dlaczego Ian pozostawił wolne miejsce akurat z boku, a szkatułkę postawił w ten sposób. Ale to tylko hipoteza. Może ktoś będzie umiał nam coś o tym powiedzieć. Klucze są w kasie...

— Mówił mi, że trzymają tu wszystkie najważniejsze dokumenty — powiedział Alex. — Przypominam to sobie dokładnie.

— Trzeba zobaczyć, czy nic nie brakuje. Sparrow powinien to wyjaśnić bez trudu.

Parker zawrócił i usiadł.

— Na razie powinniśmy zaczekać na wyniki sekcji i odciski palców. Zreasumujmy, co mamy w tej chwili.

— Nóż — powiedział Alex — wisiorek z rubinem, odcisk krwi na dywanie, tysiąc funtów...

— Mamy poza tym — powiedział Parker — człowieka, który uderzył cię i zgasił światło. Mamy te haczyki na stole i list.

— List, tak — Alex zmarszczył brwi. — Ale haczyki?

— Być może, dziś jeszcze odnajdziemy dzięki tym śladom mordercę — powiedział Parker. — Ale jeżeli go dziś nie odnajdziemy, będziemy musieli sobie zadać bardzo ważne pytanie: dlaczego Ian Drummond, który, jak widać, skończył pracę i zajął się przyrządzaniem haczyków na jutrzejszy połów, przerwał także i to zajęcie i zaczął pisać list?

— Mógł przecież przypomnieć sobie, że nie załatwił jakiejś ważnej korespondencji? A może chciał napisać pożegnalną kartkę do Hastingsa, który dzisiaj odjeżdża?

Parker pokiwał głową.

— Myślę, że napisałby tę kartkę przed albo po ukończeniu pracy nad haczykami. Ale nie w trakcie tego. Ian był systematyczny. Zawsze był systematyczny i porządny.

Podszedł do stołu.

— Spójrz. Nie ma na nim już nic, co by wskazywało, że miał jeszcze jakąś pracę. Prawdopodobnie złożył już swoje papiery i rozłożył na stole haczyki. Więc skąd ten list?

— Nie wiem — powiedział Alex i potarł dłonią czoło. — Zdaje mi się, że czegoś tu brak. Czegoś, co widziałem wieczorem...

Parker uniósł głowę.

— Nie możesz sobie przypomnieć?

— Nie — Joe bezradnie rozłożył ręce. — Nie pamiętam. Ale tu coś było, czego nie widzę... Zaraz... — Zastanowił się. — Nie. Nie pamiętam.

— Więc mamy — powiedział Parker:

1. Nóż operacyjny (prawdopodobnie Lucji Sparrow).

2. Tysiąc funtów, niczym nie usprawiedliwione na stole.

3. Wisiorek we krwi (Lucji Sparrow).

4. List: „Szanowny panie profe...”

5. Ślad na dywanie (nie ustalony).

6. Fakt, że morderca był tu o godzinie pierwszej, jeżeli pamiętasz, że za pięć pierwsza zszedłeś na dół.

7. Fakt, że morderca nie opuścił do tej pory domu, a więc jest jedną z osób, które tu zamieszkują. Rewizja całego domu w poszukiwaniu obcego człowieka nie dała żadnych rezultatów. A psy Malachiego nie pozwoliłyby nikomu wymknąć się z ogrodu. Cała posiadłość jest otoczona policją w tej chwili. Morderca jest tu.

8. Mordercą jest wobec tego jedna z następujących osób:

1. Robert Hastings,

2. Filip Davis,

3. Harold Sparrow,

4. Malachi Lenehan, bo miał on klucz i mógł wejść do domu,

5. Sara Drummond,

6. Lucy Sparrow,

7. Kate Sanders, pokojówka.

— A kucharka? — zapytał Joe;

— Nie było jej. Po kolacji poszła do Malisborough do chorej siostry i wróci dopiero rano. Tak powiedziała pokojówka.

— W takim razie pozostaję jeszcze ja — powiedział Joe.

— Tak. Słusznie. 8. Joe Alex, Spośród tych osób musimy wyodrębnić mordercę i zaprowadzić go tam, skąd nigdy nie powróci. I zaprowadzimy go tam, Joe.

— Musimy, Ben.

Spojrzeli sobie przelotnie w oczy. Za oknem robiło się już szaro.

— A teraz — powiedział Parker — opowiedz mi krótko, co działo się tu wczoraj wieczorem. Nie opuszczaj niczego.

Alex otworzył usta, ale w tej chwili do pokoju wsunął swe pyzate oblicze sierżant Jones.

— Stephens znalazł coś, szefie.

— Co? — Parker uniósł głowę.