Пораабри сафеди чингизхон

Танќисбоев дар гурўњи унвону мукофотгирифтагон набуд, вале дар тантанањои њамкасбон фаъолона иштирок менамуд. Ќариб њар бегоњї ўву занаш Ойќумис ба «шустан»-и навбатии унвону орден ва ё бўрёкўбон мерафтанд. Силсилаи тантанањои идона, ки њанўз дар арафаи Соли нав шурўъ шуд, бисёр зебову хотирнишин буд. Мењмонон, ки дар кўчањои сарду торики Алмаато хунук 0хўрда меомаданд, аз остона ба гармии истиќболи соњибони хушрўзи хонањои нав сарафроз мешуданд. Чї ќадар дурахшу зиндадилию ифтихор мерехт аз рўю чашмоне, ки дар остона мењмононро пешвоз мегирифтанд! Дар њаќиќат, он њама тантанаи хосон буд, ки бори дигар маззаи бахтро мечашиданд. Дар он замон, ки њанўз ќањтиву гушнагии солњои љанг аз ёдњо нарафта буд, осудањолии наву одатинашуда дар гўшањои дури кишвар махсусан бо тантанаю ќаноатмандї истиќбол мешуд. Дар ин музофотњо конякњои ќимати хушнавъ, зарфу ќандилњои ѓанимати немисї фурў мерехт, рўи мизњо, ки бо дастархонњои сап-сафед пўшида буданд, маљмўъзарфњои боз њам ѓанимати немисї медурахшиданд ва њамаи ин касро мафтун мекарду ба рўњияи болидае моил месохт, ки гўё маънии азалии дунё њамин асту дар њама олам љуз њамин дигар чизи лоиќи таваљљўње буда њам наметавонад.

Њанўз аз долон бўи хуши матбах ба димоѓ мезад; дар он љо, ѓайри дигар хўрданињо, њатман шоњи таомњо – бешбармоќ – хўроки бобої мепухтанд, ки мероси зиндагии кўчманчиёна буду дар ин чордеворињои нав њам бўи хуши кўњистон мепароканд. Ва њозирон, маззаи шомонаи сарљамъонаро тасаввур карда, бо тамкину виќори мењмон менишастанд. Вале моњияти зиёфат натанњо ва на чандоне дар таом буд, зеро, одам, ки сер шуд, ботинан аз фаровонии хўрданињои пешаш азоб мекашад; балки маънии ин њама нишастњо дар гуфторњои мутантан – табрикоту орзўњои нек ифода меёфт. Ин маросим ким-чизи њамеша ширинеро дар худ нињон медошт ва ин њиси ширин њама он эњсосеро, ки дар дил нињон буд, ба худ мекашиду дар хеш њал мекард. Њатто њасад муваќќатан гўё ба илтифот табдил меёфту рашк – ба рафоќат, дурўягї лањзае ба самимият мубаддал мегашт. Ва њар яке аз њозирон ба тарзи аљибе таърифбоб мешуду то тавонистан бааќлонатар ва муњимаш – зебо нутќ мекард ва беихтиёр ба мусобиќаи эълоннашудае бо дигарон мепардохт. Аљаб сањнањои фаттоне буданд он нишастњо! Чї нўшбодњои олиљанобе, чун мурѓони хушпарубол, сўи саќфи ќандилдор пар мекушоданд, чї нутќњои зебое, њозиронро гирифтори оњанги мутантани хеш намуда, љорї мешуданд.

Тансиќбоеву занашро хоса нўшбоди як подполковники наврутбаи ќазоќ, ки ботантана аз паси миз бархоста, чунон муассиру бовиќор суханронї намуд, ки гўё њунарпешаи театри дром буду наќши шоњи маснаднишинеро меофарид, мафтун кард.