Пораабри сафеди чингизхон

Дар вуљуди Танќисбоев амвољи печоне туѓён менамуд, ўро фикрњои худаш беќарор медоштанд ва ин њама ќатъияташро меафзуд. На аз он боис, ки чунин гуфторњоро нав мешунид, баръакс, кулли њаёти ўву њамхидматони бешумораш мисли њаёти мардуми гирду атрофашон рўз ба рўз мањз дар њамин муњити шўрондани бардавому муборизаи беамоне мегузашт, ки синфиаш мехонданду бино бар ин, комилан њаќќонї шумурда мешуд. Вале рози нињоне буд ин љо. Барои ављи мубориза мавриду љараёнњои нави ошкоркунињо лозим буд; азбаски бисёр љињатњои ин кор аллакай амалї ва тамоми воситањо, то ба зўран фиристодани халќњои алоњида ба бадарѓањои марговари Сибиру Осиёи Миёна, таљриба шуда буд, ба тарзи куњна айбњои бозоргири бару бумњои миллї – миллатгароии буржуазї-феодалиро корбаст карда, куллан муваффаќ шудан торафт душвор мегардид. Одамон дар таљрибаи талхи хеш дида буданд, ки хабаркашии андаке оид ба шубњанокии идеологии ин ё он шахс боиси љазои бетаъхири ўву наздиконаш мешуд, бино бар ин, дигар ба хатоњои марговар роњ намедоданд, чизе намегуфтанду наменавиштанд, ки чун зуњуроти миллатчигї тафсираш кардан мумкин бошад. Баръакс, бисёрињо аз њад зиёд, ба дараљае эњтиёткору бамулоњиза шуда буданд, ки ба овози баланд кулли арзишњои миллї, њатто забони модариашонро рад мекарданд. Чї хел даст мегирї шахсеро, ки дар њар ќадам мањз бо забони Ленин сухан гуфтану фикр ронданашро зикр мекунад…

Мањз дар њамин замони камвоќеаву барои ављи мубориза бањри ошкор кардани душманони нави нињонї мушкил, тасодуф њам бошад, бахти майор Тансиќбоев хандид. Ариза аз болои Абўтолиб Куттибоевро ба дасти ў аслан чун маводи моњиятан дуюмдараља, на ба маќсади оѓози тафтиши љиддї, балки бештар барои шиносої дода буданд. Вале Тансиќбоев фурсати мувофиќи умрашро аз даст надод. Ва фаросаташ ўро нафиребид. Тансиќбоев, танбалї накарда, барои тафтиш ба љои воќеа рафт ва акнун торафт бештар бовар њосил мекард, ки ин парвандаи дар нигоњи аввал назарногир, агар хуб тањлилу тафсир бишавад, вазни зарур хоњад дарёфт. Ва, аз афташ, кор агар табъи дил биравад, ў њам аз мукофотњои боло бенасиб намемонад. Магар ў њамин њоло, паси ана њамин миз, шоњиди чунин тантана нест, магар ў намедонад, ки чунин корњо чї хел сурат мегиранд? Магар хуш нест ў бо ин шиносони хубаш, ки аз дилу љон ба Худо-Њокимият содиќанду дар сояи лутфаш рўи мизу саќфашон пурбулўр аст ва худ кайфу сафо доранд? Вале ба Худо–Њокимият танњо бо як роњ – тавассути хидмати ифлосу собитќадамона бањри дарёфту ифшои душманони ниќобпўш метавон даррасид.