Kus ze niet vaarwel

Ik ga sinds die reading anders om met de informatie die ik doorkrijg. Ik beoordeel nu eerst of die zinvol kan zijn en niet alleen pijn veroorzaakt bij mijn cliënt. De derde partij voor wie de informatie bedoeld is, is niet mijn eerste zorg. Mijn eerste zorg is mijn cliënt. Dit is de enige situatie waarin ik moedwillig informatie achterhoud, en nogmaals: dat komt niet vaak voor. Dit geval heeft ertoe geleid dat ik voor mezelf een soort ethische code heb opgesteld. Soms is het gewoon een kwestie van gezond verstand. Mediums horen er hoge morele normen op na te houden. Ze dragen tenslotte een grote verantwoordelijkheid. Cliënten die me iets vragen over hun echtgenoten of geliefden zijn niet altijd blij met mijn voorspelling over hun relatie, maar ik ben altijd duidelijk en ik geef alle informatie door die ik krijg. Natuurlijk wens ik iedereen een gelukkig liefdesleven toe. Maar helaas kan ik cliënten niet altijd vertellen dat hun relatie eeuwig zal duren. Onthou dat begaafde mensen je advies kunnen geven over je relatie, maar meestal komt het erop neer dat je voorgevoel wordt bevestigd.

Ik wil graag nog iets toevoegen voor mensen die hebben ontdekt dat ze aanleg voor helderziendheid hebben, maar nog niet zeker weten wat ze daarmee moeten. Ook al heb je een bijzondere gave, dat betekent niet automatisch dat je er ook je werk van moet maken. Niet iedereen met helderziende gaven is een goede raadgever. Het is prima als je een ander beroep hebt en je zesde zintuig aanwendt om op dat gebied succesvol te zijn. Je kunt er ook voor kiezen gewoon een heel spiritueel ingesteld mens te zijn en je gave aanwenden om evenwichtig te worden. Kijk voor oplossingen verder dan de vaste kaders, want dat is waar het bij het zesde zintuig sowieso om draait.

Ethiek

Ik heb geleerd mijn gave te accepteren en weet dat ik die niet voor niets heb gekregen. Ik ben me absoluut bewust van de bijzonderheid van mijn vermogen, maar ik weet ook dat elke gave verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Ik moet voorzichtig zijn en goed nadenken. Als ik in een restaurant ben en een oudere vrouw zie zitten met de geest van haar man naast zich, kan ik niet gewoon naar haar toe lopen en haar dat vertellen. Ik heb voor mezelf bepaald dat tenzij de omstandigheden ernaar zijn en mij gevraagd word om mijn inbreng, ik geen informatie geef aan mensen die ik niet ken. Ik moet voorzichtig zijn met het delen van mijn informatie. Ik wil geen inbreuk maken op iemands leven, vooral niet met iets wat hen emotioneel zal raken. Dit doe ik uit respect voor de overtuigingen van iemand anders.

Ik stel hoge eisen aan mezelf, maar ik probeer niet uit het oog te verliezen dat iedereen wel eens een fout maakt. Ik ben maar een mens en wil niet opbranden door het onmogelijke van mezelf te verwachten. En ik ben geen medium die uit is op wat ik ‘Kleenex-punten’ noem. Ik ken mediums die heel goed onoprecht kunnen meehuilen met hun cliënten. Je zou je niet beter moeten voelen over jezelf als je mensen aan het huilen krijgt. Je kunt een bericht op een andere, minder onaangename en gevoeligere manier formuleren. Een voorbeeld daarvan. Als een zoon doorkomt en aan zijn moeder wil overbrengen dat hij van haar houdt is dat niet echt verrassend, dus is mijn reactie dan: ‘Je zoon zegt dat hij van je houdt. Hij erkent de band tussen moeder en zoon.’ Ik heb dat bericht op een vriendelijke manier doorgegeven en ben niet uit op iets dramatisch. Dat is beter dan zeggen: ‘Je zoon laat weten dat niemand ooit zo van hem zal houden als jij hebt gedaan en het spijt hem dat hij je heeft gekwetst. Jullie leven samen zou prachtig zijn geweest.’

Soms moet het medium een gevoel dat wordt overgebracht interpreteren, en die interpretatie kan een rol spelen bij de manier waarop dat bericht wordt doorgegeven: dramatisch, bedachtzaam of boos. De ene persoon zal de voorkeur geven aan een dramatische reading, terwijl iemand anders daar aanstoot aan kan nemen. Als je iemand vraagt een helderziende aan te raden, vraag dat aan een persoon van wie jij het idee hebt dat die dat goed kan inschatten.