ч алуунун аягы

– Рахмат, – деди да башкы дарыгердин кабинетинен чыгып тз эле бала жаткан палатага кирди.

– Эмне болду, алып кете турган болдубу? – Назира суроолуу карады.

– Ооба, – деп Глбахар кубанычтуу жылмайды.

– Эч кимиси келбесе кандай болот, бага бересиби?

– Эмнеге бакпайм, бала кылып алам, – деп Глбахар наристени колуна алып бооруна кысты, – Мага бала болосу ээ балам?

– Кй айттыбы?

– Ооба.

– Эмне дейт?

– Эчтеке, з бил дейт.

– Жакшы болуптур, жолу болсун эми, отпусканы бала менен ткр турган болду, – Назира клп аны кабинеттен узата чыгып кала берди. йн келе жатып эле наристеге бир сыйра кийим-кече алды, ст менен упчу алып анан келди. Сйкмд наристе чоочуркап жатып кн тшт. Кн-тн койнуна алып жатып, н чыкса эле уйкусунан ойгонуп карай калат. Эки жума дегенде ал з иштеген жерге барды, башкы дарыгер жакшы кабыл алып:

– Баланын абалы кандай? – деди туруп келип наристени карап жылмая.

– Жакшы.

– Ыйлаак эмес бекен?

– Жоош эле…

– Азамат, сен бир адамды асырап калды.

– Агай, ата-энесинен дайын жокпу?

– Жок, болсо сзсз айтабыз.

– Эмне кылам, аты жн жок жр береби?

– Жок-жок, эки жумага чейин табылбаса з энчиктеп алууа болот, керект кагаздарды толтуруп беребиз, кблк алганыа, – деди башкы дарыгер.

– Макул агай, – Глбахар баланы ктр кабинеттен чыгып бирге иштеген медсестраларга кирип кпк отурду, ар кимиси ала коюп баланы эркелетип Глбахарды тамашалап жатышты, кптн кийин йн келди, келсе Карим йд экен.

– Бала деп мага кл бурбай да калды, деги сага ошол талаадан табылган неме керекпи же менби? – рй карады.

з да врач, башка клиникада иштеч, болгон окуяны угуп келген экен.

– Сен качантан бери менин клмд карап калды эле, жыйырма жылдан бери муз стнд калтырап келе жатам го, жок дегенде баланын ырахатына батып бактылуу болгонумду ыраа крбйсб? – Глбахар ызалуу жооп кылды, – мр бою башка бирн ойлонуп, мен эмес ошонун элеси менен жашап келе жатасы го?

– Койсочу, – Карим дале кабагын бркй карап кол шилтеди, – Бирдеме жасай койчу, кардым ачты.

– Азыр, баланы уктатып коеюн.

– Аныдын атасы келет жакында.

– Эмне, кайдан билди? – Глбахардын кздр алайып кетти.

– Атасы бар экен, – деп укканын айтып баштады.

Шухрат збек экен, аялы Зейнеп эк эки жыл мурун эле йлнп ушу баланы кршптр. Атасы лгнд бир агасы йн талашып жргн экен. Ага карындашы кошулуп:

– Сен кичс, жашсыар, й салып аласыар, бошотуп бергиле, – деди, – Апа, балаа айт бошотуп берсин.

– Ботом, бул йд Шухрат калат, андан кр алар чо эмеспи, й салып алышсын, – деди апасы.

– Жаш аялмет болсо, кайдан й салат, калыс эле болбойсубу, жаш немелер йд салып да, сатып алса болот.

– Жаш болсо да э кичснд болот, сен эмнеге эле минтеси, экн те калыс бол, бирин ашык, бирин кем крбй, – Энеси кызына ачуулуу карады.

Шухраттын атасы йлнгнд Сарвиназ менен Шарип кичинекей болчу, алардын апасы ооруп каза болгондон эки жыл ткндн кийин йлнгн. Сарвиназ гй энесине атайын эле жинденип жргн болчу.

– Ооба, Шухрат да менин бир тууганым, бирок сен экн блп жатасы, энеси блк экенибизди далилдеди, Шарипти бул йг киргизбесеер силерге кн крстпйм, – деп албууттанып чыгып кетти.

Ошентип уруш кбйп отуруп акыры бир кн тн жамынып келген Шарип менен Сарвиназ эки жакты карап эч ким крбгндй кылып жылып келе жатканда йнд коноктун бар экенин крп кайра кетишти. Зейнептин тркндр бар эле, эртеси алар кеткенден кийин Зейнем кйсн:

– Шухрат, талашпай эле берип койсочу, тшм жаман, бир балээге кабылып жрбйл, – деди маанайы пас.

– Коркпо, Юсуп менин дагы атам, анын да атасы, кич деп мага жол койбосо здр билсин, – деп Шухрат моюн бербей ишине кетип калды, келин бечара ойлонгон бойдон кала берди, анткени анын тш т коркунучтуу болгон экен, знн чо атасы аны ачууланып колунан алып жетелеп баратыптыр: «Балам калды, мен баламды алып алайынчы», – дегенине болбой: «Ал атасы менен калсын, сени тигилер мага жнтп жатпайбы, кайненеди кйс алып кетет, сени мен алып кетем», – деп болбой эле карагылыкты кздй сгп баратканда чоочуп ойгонуп кетти. Шухрат ошол кн жумушунан кеч чыгып бирге иштеген шериктери менен сйлшп чайлашып отуруп калган. Кеч кгмд Шарип менен Сарвиназ келди да энесин урчудай болуп жатты:

– Жерди, йд бересиби жокпу? – Сарвиназ мойнунан быкындаганда Зейнеп жетип чырылдап ийди:

– Эже, алгылачы баарын, апама тийбеиз!

– Ыя де, кайненеди жакшы крсб, Шухрат менин тилимди албай сени алган, сймнчк келинси да, – деп аны Сарвиназ тртп ийди.

– Сарвиназ, анда эмне кн, сени эже дегенден башка эмне жамандыгы бар? – деп кайненеси тура калганда аны дагы тртп ийди эле катуу жыгылып жыгач сандыктын кырына башы тийип кан жайылып кеткенде Шарип менен Сарвиназ бири-бирин карап делдейе калышты, алар жн гана коркутмакчы болуп келген эле, Зейнеп чырылдап кайненесинин башын жлп бакырып жатканда Сарвиназ Шарипке башын ийкеп койду эле ал жгрп эшикке чыгып барып балта ктрп келди да жетип ай-буйга келтирбей келинди башка бир чапты, кемпир эбак сулк жатып калган, аны кучактап отурган бойдон Зейнеп шылк этти.

– Ким кылганы билинбей калсын, кеттик эмесе, – деп Сарвиназ агасына караганда ички блмдн баланын н угулганда селдейе тшт:

– Эми эмне кылабыз, жата берсинби?

– Жок, аны да лтрл.