ч алуунун аягы

Карим ачуусун баса албай сыртка чыгып кетти, ошол кезде Азат чукуранып ойгонуп калды, ага каралап тамагын берип, жалаягын которуп анан ойлуу бооруна кысты: «Садагам, кичинекейим десе, сен эрте энеден калса, мен бала кр албай азаптамын, сен кетип калса кантээр экенмин, ансыз дагы менин бар жогумду ойлогон эч кимим жок, тирлй лктн змн, тагдырым ушул адамга байланып калып жаштыктын кандай экенин да сезбедим, мрм ортолоп бара жатат, кырктын кырын ашканда кайдан трмк элем», – деп кзнн жашы тглп жзн жууп жатканын сезбеди. Бир кезде бала жаткан тшктн алдынан акча таап алды: «Муну Шухрат таштаган окшойт, ал эмнеси экен, каап жана билбегенимди кара, берсем албайт деген экен», – деп ары алып бекитип койду. Азат бу-булап ойноп, клп жатты, Глбахар ан сайын ага жалынып жалбарып жан-алы калбайт. Каримдин кайда кеткени белгисиз, ошол кезде Каримдин бир жакын иниси Бекзат келип калды, ал йлн элек, жыйырма бештердеги кчк толуп турган жигит эле.

– Жее, акем жокпу?

– Эшикте жргн.

– Крнбйт го?

– Жумушу бар беле?

– Ооба, – деп телевизор тиктеп отуруп калды, дасторкон жайып чай куюп отурган Глбахардын оюна бир нерсе кылт дей тшт: «Карим з тукумсуз болуп жрбсн, уккусу келбегени ошондондур, з врач эмеспи, неге ушул ой башыма келбеди экен», – деп телмире отуруп калганда Бекзат тийише кетти, анткени Карим менен Бекзаттын атасы бир тууган, аскерден келгени тийишип калчу.

– Жее, балаардын ата-энеси табылдыбы?

– Ооба, атасы бар экен.

– Энесичи?

– Аны лтрп кетиптир.

– Жаман болгон экен, качан алып кетишет экен?

– Билбейм, баш аягын жыйнаганда алып кетет го.

– Аа-а, акем экр качан балалуу болосуар? – деди клгн болуп, – Ушу акемде мандем бар окшойт го?

– Койсочу, укса эмне дейт? – Глбахар сыртты эледей карап калды, – Экбзд те лтрт.

– Жее, – деди Бекзат экейе акырын, – Акемдики болбосо мен турбайынбы, уругубуз бир эмеспи, – деди кзн кыса.

– Кой антпе, бар й, аке келгенде кел.

– Кубалабаыз эми, зм деле кетем, – Бекзат таарынгандай тултудады, – Мен келгенде акем кмн санабас чыгаар.

– Жок-жок, андай эмес… – деп Глбахар кайнисин карап калп жылмайды, ичинен: «Эмне экен, кудайдын парманы менен трп алсам жаманбы, з убалы зн, ошондой эле текшертип баратса кррмн», – деген ойго алдыра дасторконун жыйнап коюп отуруп калды. Карим ошол кн келбеди, анын з жактырган бой келини бар эле, жан дйнс эшерилгенде ошого кетип калмай адаты. Бекзат эл жатканча аны-муну айтып акесин ктп отурду, Глбахар жатууга орун даярдап жатканда эшикке чыгып кетти, жарыкты чрп жатып алган Глбахардын койнуна бир убакта кирип келди.

– Жее, жок дебечи, з кптн бери ашыкмын, – шыбырай ычкырына колун сойлотту, – Тез эле бтп кетип калам.

– Жарыбагыр десе, мени ким деп ойлоп жатасы? – Глбахар аны трткн болду, бирок кчк толуп турган жигит ой-боюна койбой эле арыдан бери ишин бтр салып шашыла кийинди да тн катып жолуна тшт.

Глбахардын дене-бою бир башкача жыбырап ал кеткенден кийин да эсеп туруп алса болобу. Деги кйг тийгени эркектин койнунун мынчалык кумарлуу да ырахаттуу экенин сезбептир, анткени Карим анын стн чыгып да эрип-элжиреп пклгн эмес экен. Жаш жигиттин жанталаша пклп, мойну-башына чейин аймалаганы жанын кзн крстп ырахатка эми батып баратканда кетип калбадыбы? «Чунак бала, мынча болгондон кийин биротоло ырахаттын даамын таттырбайт беле, акеди келип калат деп коркту го», – деп улутунуп алып жанында жаткан наристени шор эттире жыттап алып улутунуп ийди.

Эртеси кечинде келди Карим, ндгн жок, эшигинде бирдемени кармалагансып жрп кеч кирди йг.

– Тамак барбы?

– Бар.

– Алып келчи.

– Азыр, – Глбахар колундагы баланы жаткырып коюп анан дасторкон жайды, – Кечинде кайда барды?

– Сага эмне кереги бар? – Кк эте карады.

– Сурадым да.

– Жумуш бтрдм, – деди кй.

Глбахар да унчукпай калды, ал тндг ырахаттуу мнтт кайра-кайра эстеп знч кыйнала берди, ошол бир тн анын кз жашын кургатып тблк эне болуу бактысынан кур калам деген Глбахардын жргн бакыт нурун чачыратып, наристе жытын жыттатаарын анда эч кимиси билген жок. Болгону сезимдин назиктиги, аялдын назик кл кайрадан кайнисин эсетип туруп алган эле.

– Иши бттб анан?

– Эмнеге эле такып калгансы? – Ачууланып акырайып карады.

– Эрим болсо сурабайынбы.

– Сурабай жр, кайда барам зм билем.

– Мени аялдыкка алды беле же кдкк алды беле ыя?!

– Кандай ойлосо ошондой ойло!

– Сени кудай кыйнасын, тблк ушинтип кыйнагандай айбым кайсы?

– Болду, андан кр трп бер, ошондо менден сый крс.

– Желден трймб, жыйырма жылдап жашасак да эркектей болуп сылап-сыйпап жылуу сз айтпайсы, топтой тоголото тээп кумардан чыгып басып кетеси, тажадым деги ушул жашоодон, азыр бала менен алек болуп калдым, аны алып кетсе тиземди гана кучактап, кз жашымды тгп жападан жалгыз калам го? – Буркурап ыйлап ийди.

Ошол кезде Бекзат кирди.

– Аке, силерге эмне болду?

– Жеедин кыялы кармап жатат. Кел, эмне жумуш?

– Сизде жумушум бар эле.

– Айта бер.

– збзч сйлшск дедим эле.

– Тамак ич, анан сйлшбз, – Глбахарды карады, – Жини таркаса тамак алып кел Бекзатка.

– Ичпейм аке, тим эле коюуз, – дегенине карабай Глбахар куюп келип алдына койду да баланы ктрп ички блмг кирип кетти.