ч алуунун аягы

– Макул, апа, – Азим апасына жылмая карады, – Угуп алып аябай сйнбдмб.

– Кудай кубанчыды кут кылсын.

– Ошондой эле болсун апа, ал силердин небереер болот да.

– Айла-анайын, Адина бала менен кыйналбасын, мен йг кирейин, – деп Глпари ичкериге кирди, – Кызы уктадыбы, балам?

– Ооба апа, Гк уктап калды.

– Садага болоюн десе, кудайым ушул кызды силерге периште кылып жнткн экен да.

– Ошондой болсо керек апа.

– Тамакты асып койду беле?

– Ооба, бышайын деп калды.

– Абдраим менен Сабираны чакырып койдум, алар кийин укса таарынышат, мындай кубанычтуу жаылыкты аларга айтпай койсок болбойт эмеспи.

– Ооба апа, айтпай кантип коймок элек.

– Тобо де балам, кптн бери трбй жрс балам, этият бол, бирнн сзнд, бирнн тилинде бар.

– Макул апа, – деп Адина унчукпай калды.

Ошентип кптн кткн кубаныч з койнуна алып эми трбй калдым го деп жргн Адинанын кубанычтан жрг элеп-желеп болуп Глбахарды кудайындай крп жерге-сууга тийгизбей карап-багып жатты. Сабира экинчи кызын трп алды, Фатима трлгндн эле момурап жоош болду, Абдраим да кубанып эклп карап жашоолоруна ыраазы болуп жашап калды. Ошол жылы жазга жуук Адина уул трп алды. Кубангандарын айтпа, атын Уланбек коюшту, артынан убай-чубай уул-кыз келе берсин деген тилек кылышты. Кп адам чакырып шаан-шкт деле кылган жок, баланын туулганына эмес турганына сйн деген эмеспи илгерки ата-бабалар.

Глбахар кздр жайнаган, татына кыз болуп чооюп келе жатты, жетиге чыкканда мектепке барды, ошол жылы Сабира бешинчи кызын тргн, жаш аялмет болуп кыйналганынан ал Глбахарды сурай албай шылтоолоп сурап келе берет. Бир жолу жекшемби кн келип:

– Апа, Гкн жиберип койгулачы, балдар менен кыйналып жатам, кир когумду жууп алайын, – деди.

– Ботом, итирейтип буга бала бактыргы келеби, шылтоону башкага айт, эми Адина менен Азим силерге береби, анан калса эк те аны жакшы кршт, – Глпари келинин сйкрбй карады.

– Жок апа, анда-санда жиберип турсаар, жардамдашып турсун, – деди Сабира жер карай.

– Жее, – деди Адина, – Гкн сизден талашпайбыз, бизге ак жолтой болуп берди, бала чн жаман крншпйл, барса барып келип турсун, мен сизден алыстатпайм, – деди клмсрй, – Ал й менен бул йдн кандай айрымасы бар, колунан келишинче ббктрн каралашсын.

– зр билгиле, айланайындар, – деп Глпари эки келининин ынтымактуулугуна ыраазы боло карады, – Дегикиси баланы ортодо чайналтпай з-зрч мамиле кылгыла, бакма бала кыйын болот.

– Апа, Гкн мен эч нерсе дебейм, эсине киргенде баарын з тшнп алат, жеем да андай эмес.

– Мен эмне демек элем апа, бала болуп кетиптирминби же мен сени ыйлаактыгыдан тажап берип койгом демек белем? – Сабира эшикти карап коюп клгн болду, – Мен жн гана жардам берсин деп жатам, Адинанын з кызы болсо деле сурап келет элем, анда эмне дейт элеиз?

– Шум келиндер ай, мейли Гкн чакырып алып кет, кайра кечке калтырбай жибер.

– Жарайт апке, – Сабира ордунан туруп эшикке жнд.

Ал сыртта ойноп жргн Глбахарды ээрчитип йн кетти, бирок канчалык аны кызым деп айткысы келсе дагы имериле албады: «Деги ушул кызга мээрим тшпд, неге мындай болду, з баламды жээригеним кызык, ушундай да болот экен ээ?», – деп ойлонуп жрп дагы да трд, кийинки кезде тукум улаар уулум жок тмб деп кп ойлончу болгон эле. Эки й, эки бир тууган абдан эле ынтымактуу болчу, ата-энелерин сыйлап, эки келин алдынан кыя тпй тамагын даамдап берип турат. Бир жолу эшикте жргн Глбахардын н «чыр» этти эле баары жабыла чыга калды. Ал чптн стнн жыгылып кетиптир.

– Кокуй карангн, чпк эмне чыкты эле?

– Этияттап ктр эми, – дешип Азим йг ктрп кирди, анда врачтар анча кп эмес, сынык билген адамды алып келишип омурткасын салдырышты. Бир айдай тшкт жатты. Ошондон жакшы сакая электе Абдраим келип:

– Гкн бизге бергиле эми, балдарга каралашсын, – деди.

– Азыр жакшы боло элек, бели жакшы болуп калганда барсын, аке, – деди Азим, – Бала ктр албайт.

– Болуптур анда, – Абдраим башын жерге салып йдн чыкты, анткени Сабира: «Кыз бала болсо бкр болуп калбагай эле, йг эле алып кел, жакшылап карайлы», – деп жиберген эле.

Убакыт билинбей тп Глбахар бой тартып баратты, сегизинчи класста окуп жатканда кокусунан катуу жыгылып дагы белин оорутуп алды. Ооруканага алып барышты эле андан борборго жнтт. Глбахар жылдап ооруканада жатып калды, знн кийинки сидиси Фатима да бой жетип кзг крнп калган. Глбахарды медучилищага окутуп коюшкан. Ал окуп жргнд ага Каримдин ата-энеси куда тшмк болуп чакыртып алышты, ошентип ал сйлшпй этпей эле турмушка чыкты. Карим йлнгнд муздак болуп ошол бойдон муздак, салкын мамиле жасап Глбахарды бир жылмайып карабады. Эк жаш жубайлардай клп-жайнап ойноп клбд… Ушуларды ойлонуп отуруп кеч жатты. Кл уйгу-туйгу, бала эсинен кетпей улам эле болпойгон наристе кз алдына тартыла берди. Эртеси отпускага чыкканына карабай жумушуна келди, ал башкы дарыгерге кирээри менен эле:

– Гуля, келгени жакшы болду, баланы алып кете бер, эгерде ата-энеси табылса крбз, – деди.

– Макул агай, менин дарегимди милицияларга берип коесуз да.

– Албетте, аз кн болсо дагы баланы жакшы кароо керек, камкордук керек балага, баарын текшердик, денсоолугу жакшы.

– Тшнм агай, анда мен бара берейин.

– Бара гой, жакшы эс ал.