Пораабри сафеди чингизхон

Абўтолиб аз гўшаи тирезаяки панљарадор Тансиќ-боевро дид, ки шинелаш сари китф хайрухушкунї перрон баромад. Давра меистоданд њама – гўё мунтахабашон карда бошанд, ѓалчаву фарбењ, телпакњои ќароќўлї ба сар, афташон суп-сурхи муљалло, лабњо пури табассум, хушњолона њаракатњо кардаву якдилона, шояд аз боиси латифаи навбатї, ќоњ-ќоњ механдиданду дањонашон дар њавои ќањратун бўѓи гарм мепароканд ва пошнаи мўзањошон эњтимол рўи барфи тунук ѓиљирас мезад. Милисањои зирак бошанд, касеро он сў роњ намедоданд ва дар сари ќатора, назди равонхонаи махсус танњову ќонеъу мўътамиду хушбахт меистоданд Тансиќбоеву њам-табаќонаш ва касеро коре њам набуд, ки дар пањлўяшон, дар њуљразиндони ќатора шахси бо љањду талоши онњо бандишуда азият мекашад: шахсе, ки на дузд асту на таљовузкору одамкуш, баръакс, инсонест некандешу бовиљдон, ки љангу асоратро дидаасту љуз муњаббати зану фарзандони хеш, ки дар он маънии аслии зиндагиро дарёфтааст, ба оини дигаре намегаравад. Вале мањз чунин як одаме, ки узви ягон њизби дунё нест ва савгандњо нахўрдаву тавбањо накардааст, даркор буд ба онњо дар зиндон, то халќи зањматкаш хушбахтона бизияд…

Баъди Ќизилўрда љойњои шиносу азиз сар шуданд. Шом фаро мерасид. Дар хамгашти барфпўше, оњиста тоб хўрда, Сирдарё љило доду дар байни дашт бањри Арал намоён шуд. Аввал бо нишонањояш – гоњ ќамишзори пурпечу хам, гоњ гўшаяки дури оби мусаффо ва гоњ љазираяке – аз худ дарак дод бањр ва, дере нагузашта, Абўтолиб мављњояшро дид, ки рўи реги намноки наздики роњи оњан мехазиданд. Ин њама – њам барф, њам рег, њам сангњои соњил, њам бањри нилгуни бодовар, њам галаи уштурони сурхусиёњтоби нимљазираи сангис-тонро њамзамон зери осмони баланди пур аз доѓњои абрњои сафед дидан хеле аљиб буд.