Kus ze niet vaarwel

Er zijn paragnosten die niet over zoiets zullen schrijven, omdat het op het randje van religie ligt. Ik geef daar niet om. De hand droeg geen religieus symbool en predikte niet. Het was de hand van een god en zijn enige bedoeling was zijn barmhartigheid te tonen. De hand van deze hogere macht gaf mensen beschutting en beschermde andere tegen een wisse dood. Dezelfde hand voerde degenen die naar huis werden geroepen snel mee. We begrijpen misschien niet waarom sommige mensen stierven en andere het overleefden, maar dat betekent niet dat er geen sprake is van een soort plan. Ik weet dat ik niet de enige was die de televisie in wilde springen om de politie en brandweer van New York te helpen bij het doorzoeken van de puinhopen. In die puinhopen lagen onze broeders en zusters. We zullen nooit meer dezelfden zijn. De terroristen probeerden Amerika te verslaan en hebben daarin gefaald. Ze slaagden er echter wel in de rest van ons samen te brengen, zoals nooit tevoren.

God zegene de moedige mensen van vlucht 93 die tegen de terroristen in opstand kwamen en ontelbaar veel levens hebben gered. Al word ik honderd, hun optreden zal me altijd tot tranen weten te bewegen. Ik heb groot ontzag voor hen. Bedankt, piloten, stewardessen, brandweerlieden, politieagenten en al die anderen die die dag het leven lieten. Bedankt dat jullie deze wereld met jullie aanwezigheid hebben opgeluisterd. We hebben ontzag voor jullie moed en voor de zwaarte van wat jullie moesten doormaken. Daar zijn geen woorden voor.

De aanvallen hebben Amerika in meerdere opzichten veranderd. En sommige daarvan zijn een geluk bij een ongeluk. Veel mensen hebben bijvoorbeeld hun baan verloren en vragen zich nu af of ze niet een baan zouden moeten zoeken op een ander terrein, een terrein waar ze meer voldoening uit zouden halen. Familieleden van mij hebben ook te maken gehad met die ontslagen. Het is ongelooflijk te zien dat mensen die ooit met een succesvolle carrière in het bedrijfsleven bezig waren, nu overwegen brandweerman te worden omdat ze de leegte in bun ziel willen opvullen.

Mensen zijn zich door 11 september gaan afvragen wat echt belangrijk is in het leven en hoe ze een verschil kunnen maken. Die dag heeft mensen aan het denken gezet. Ze beseften opeens dat ze de kans hadden gekregen de koers van hun leven te veranderen. Dat het daar nooit te laat voor is. Wat mij betreft is het ergste wat je met je leven kunt doen het verkwisten.

Kinderen hebben zoveel dromen en er zijn zoveel dingen die hun plezier en vreugde brengen. Volwassenen maken zich daarentegen soms zo druk over het betalen van de rekeningen, dat ze vergeten dat er meer is in het leven. Soms vergeten we dat we alles kunnen worden wat we willen zijn, en dat onze leeftijd daarbij geen rol zou moeten spelen. Kun je je voorstellen dat er geen mensen zouden bestaan die bereid zijn hun nek uit te steken om veranderingen in deze wereld teweeg te brengen? Dat er geen mensen bestonden die in vreugde geloven? Dan zouden we geen plekken zoals Disneyland hebben, dan zouden er geen praatprogramma's op tv zijn over spiritualiteit en persoonlijke blijdschap. Wat is mijn voornaamste advies voor mensen die op zoek zijn naar een levensvervulling? Bewandel je eigen pad en zorg ervoor dat je later met trots op je leven terug kunt kijken en kunt zeggen: ‘Dat heb ik gedaan.’ Als je een goed idee krijgt, negeer dat dan niet. Durf te geven om wat voor jou belangrijk is en wees sterk genoeg om voet bij stuk te houden als je met tegenslagen te maken krijgt.

Als ik naar mijn eigen leven kijk, ben ik zo tevreden en voel ik me zo gezegend dat ik doe wat ik doe. Ik word altijd kritisch benaderd en mensen vragen me continu: ‘Geloof je echt dat mensen na hun dood voortbestaan?’

Ik antwoord dan altijd: ‘O ja. Ik ben een van de weinigen in deze wereld die zeker weten dat dat zo is.’

Vaak krijg ik dingen te horen als: ‘Ik ben een scepticus, ik geloof niet in een hiernamaals.’ Ik antwoord dan dat sceptici het na hun dood helemaal zeker zullen weten. Dat is echt waar!

Ik heb het soms moeilijk, maar ik vind die tegenstand niet erg. Het is een kleine prijs voor het gezegende leven dat ik heb.

HOOFDSTUK 9 DE KLEINE DINGEN

Ik heb dit hoofdstuk toegevoegd omdat ik graag een paar kleine dingen van het leven met jullie wil delen, dingen die we vaak als vanzelfsprekend beschouwen. Deze dingen blijven ons namelijk het meest bij als we een dierbaar iemand hebben verloren. Het zijn vaak de kleine dingen die ons op een heel doordringende manier met de andere kant in contact brengen. Als een medium in staat is de naam te geven van een overleden dierbare is dat natuurlijk goed, maar emotionele details zijn persoonlijker en bevestigen de verbinding met iemand aan de andere kant pas echt.