Kus ze niet vaarwel

Veel politieagenten hebben zelf kinderen en willen een kind meestal graag geruststellen. Wie weet: misschien helpt het visioen van jouw kind wel iemand, en als dat niet zo is dan heeft je kind toch die informatie kunnen delen en alleen al daardoor voelt het zich beter. Visioenen die niet gedeeld worden, stapelen zich op in het systeem en dat kan tot stress leiden. Moedig het kind altijd aan zijn visioenen te uiten. Misschien dat het helpt om te weten dat zelfs doorgewinterde forensische paragnosten die gedetailleerde informatie hebben over terreuraanslagen en moorden, door politie en justitie vaak worden genegeerd. Die weten niet goed hoe ze legitieme helderzienden kunnen onderscheiden van mensen die onnodig beslag leggen op kostbare tijd. Vertel je kind dat hij het niet persoonlijk moet opvatten als zijn informatie wordt genegeerd. Dat overkomt de allerbesten. Ik wil niet zeggen dat alle rechtshandhavingsinstanties doof zijn voor paragnosten, maar vele zijn dat wel.

Tieners moeten hun gidsen vragen hen niet met meer op te zadelen dan ze aankunnen. We krijgen wat we kunnen dragen en soms een beetje meer. Als het te veel wordt, moeten we onze gidsen vragen de zaken waaraan we blootgesteld worden te verminderen en wat van de druk weg te nemen die zo op onze schouders rust. Om nog even mijn verhaal af te maken over dat meisje met haar visioenen: het beste advies dat ik haar ouders kon geven was om na te gaan of de moorden en verwondingen die ze zag op een of andere manier voorkomen konden worden. Wist ze bijvoorbeeld om wie het ging in haar visioenen? Kreeg ze specifieke namen of adressen door? Met dat soort informatie kun je naar de politie gaan. Dat is nog geen garantie dat die er iets mee doet, maar het meisje zou dan in elk geval weer kunnen slapen, in de wetenschap dat ze haar informatie had doorgegeven.

Natuurlijk moeten we nooit vergeten discreet te zijn. Deel alleen informatie met anderen als die heel specifiek is. Als helderzienden moeten we ervoor waken dat we onze informatie niet alleen vertellen opdat we ons zelf beter voelen. Het belang van de ontvanger staat voorop, niet ons eigen belang. Als het niet in het belang van de ontvanger is om het te weten, vraag je gidsen dan om je te ontlasten. Schrijf het op in je dagboek en laat het dan los.

Neem alleen contact op met autoriteiten als je beschikt over verifieerbare informatie; als die kan helpen bij het voorkomen of veroordelen van iets of iemand. Al het andere heeft geen waarde voor ze. Als je niet genoeg exacte gegevens hebt om het tijdstip van een moord te bepalen of de identiteit van de betrokkene(n) te achterhalen, is de informatie niet volledig genoeg om er iets mee te doen.

Als je de politie lastigvalt met elk klein voorgevoel dat je hebt, zullen ze niet meer naar je luisteren. Dan gaan ze je zien als een getikte paragnost en dat is niet goed voor je geloofwaardigheid. Terwijl je die deur naar de autoriteiten juist wil openhouden voor het geval je daadwerkelijk kunt helpen bij het oplossen van een misdaad. Onthou dat niet elke helderziende behulpzaam hoeft te willen zijn bij het oplossen van misdaden. En daar is niets mis mee. Dat moet je alleen doen als je graag met gerechtelijke zaken te maken wil hebben. Als je bij zulke gevallen wil helpen, gaat dat niet vanzelf, maar het is zeker mogelijk je gave daarop af te stemmen. En soms moet je de informatie die je krijgt loslaten en een hogere macht vragen zich over de persoon in kwestie te ontfermen. Wij zijn ook maar mensen en we kunnen geen bergen verzetten voor anderen.

Helderzienden in de puberteit moeten ervoor zorgen dat ze hun gidsen goed instrueren. Ik vraag mijn gidsen bijvoorbeeld om me niet in contact te laten komen met negatieve of kwaadaardige energie. Gidsen passen zich graag en makkelijk aan en hebben het beste met je voor. Ouders kunnen hun eigen gidsen vragen over hun kinderen te waken; dat doe ik ook. Ik weet dat mijn kinderen worden begeleid en beschermd, dat mijn gidsen van hen houden, net als hun eigen gidsen.