Kus ze niet vaarwel

Zijn familie wilde weten waarom Steve zijn mobiele telefoon niet had gebruikt. ‘Op de plek waar hij zich bevindt kan hij die niet gebruiken. Daar doet hij het niet,’ vertelde ik hun. En natuurlijk wilden ze weten waarom hun familieleden waren vermist. Ik vertelde hun dat het iets te maken had met het voertuig waarin het drietal had gezeten, niet deed wat Steve wilde. De auto zat vast in de modder of iets dergelijks. Ook was Steve nogal overtuigd van zijn navigatiekennis en dat had iets te maken met een verkeerde beslissing die hij toen had genomen.

Hun dochter wilde weten of haar vader de twee anderen alleen zou laten om hulp te gaan zoeken. Ja, dat zou hij doen, antwoordde ik. De vrienden en familieleden van het vermiste trio wisten niet helemaal wat ze daarvan moesten denken; ze konden zich niet voorstellen dat hij ooit zijn vrouw zou achterlaten. Ik vertelde hun dat hij geen keus had en dat hij het alleen maar deed om hen te redden. Vervolgens gaf ik ongeveer aan waar het vermiste drietal zich bevond en voegde daaraan toe dat ze verder waren dan men zou denken. Ook beschreef ik een meer en een picknickplaats in de buurt. De dochter van het vermiste echtpaar raakte er door mijn informatie enigszins van overtuigd dat haar ouders nog in leven waren. Catherine wilde dat ik de rechercheur die de zaak leidde zou bellen en hem deze informatie zou geven, en dat heb ik toen ook gedaan. Helaas leek de politie weinig fiducie te hebben in wat ik had verteld en ze wilden mijn hulp niet aanvaarden. Vier dagen na hun verdwijning werd het drietal gered; ze hadden alleen een ernstig vochttekort. Steve was op zoek geweest naar een kortere weg naar huis en zijn terreinwagen was vast komen te zitten in de modder. In de bergen had hij geen bereik met zijn mobieltje. Op de vierde dag had hij Kathy en zijn schoonmoeder uiteindelijk toch alleen gelaten om een bergtop in de buurt te beklimmen in de hoop daar wel bereik te hebben. Hij bleef uren weg, maar het lukte hem om te bellen. Een helikopter van de plaatselijke nieuwszender kon hen vervolgens redden.

Later die week vierden Steve en Kathy hun vijfentwintigjarige huwelijk op Hawai. Nadat ze waren teruggekeerd hielden ze een feest voor iedereen die geholpen had tijdens hun verdwijning. Ik kon er helaas niet heen, maar Catherine ging wel en ze vertelde me later dat het een prachtige avond was geweest. Ze hadden een plakboek gemaakt van alle krantenknipsels over hun verdwijning met een hele pagina gewijd aan de paragnosten die geholpen hadden bij hun zaak. Wat een geweldige eer!

Het verhaal over de Cerqua's zal me er altijd aan helpen herinneren dat vermiste mensen nog in leven en relatief gezond kunnen zijn. Voor dit soort zaken doe ik het! Hoewel mijn informatie hen niet daadwerkelijk heeft gered, was die tijdens hun verdwijning een geweldige troost voor hun dierbaren. Elke keer dat ik mezelf moet herinneren dat er goede aflopen bestaan, denk ik weer even terug aan hun verhaal.

Hoofden aftappen

Bij het maken van profielen gaat het niet alleen om misdadigers en mysteries. Soms betreft het onderzoek naar de gedachten van mensen die niet betrokken zijn bij een kwestie van leven of dood. Zo heb ik een keer een klant geholpen haar erfenis van enkele miljoenen dollars te vinden. Dit heb ik via een telefonische reading kunnen doen, zonder dat ik enige informatie had. Ik kon de overleden vader van de cliënt ontvangen. Hij vertelde me dat zijn dochter een grote som geld had geërfd en vertelde me ook waar dat geld zich bevond. Ik vertelde mijn cliënt in welk land het geld kon worden gevonden en gaf haar ook de naam van de persoon die zou kunnen bewijzen dat het geld daar was. Ze heeft zowel het geld als de bewuste persoon gevonden.