Мой гай дубовы

МАЦЕЙ ЮЗАФ КАНАНОВІЧ МОЙ ГАЙ ДУБОВЫ

Мой гай дубовы: Лірыка. З польскай.— Мн.: Маст, літ., 1986.— 70 с.

Пераклады зроблены з кніг:

Kononowicz М. J. Gaj dębowy: Warszawa: Instytut Wydawniczy «РАХ». 1974.— 54 s.

Kononowicz M. J. W ramionach srebrnych rzek: — Warszawa; «РАХ», 1953.— 51 s.

Kononowicz M. J. Portret nieurojony: — Warszawa: Instytut Wydawniczy «РАХ», 1962.— 59 s.

Kononowicz M. J. Rekonstrukcja biografii: Wiersze wybrane i nowe.— Warszawa: Instytut Wydawniczy «РАХ», 1967.— 126 — s.

Склаў Янка Брыль

Рэдактар В. С. Сёмуха

Мастак С. У. Балянок

Мастацкі рэдактар Л. Я. Прагін

Тэхнічны рэдактар А. Б. Барадзіна

Карэктар Т. В. Трубач

ЗОРКА НАД АБЕЛІСКАМ

Тут крыж не ставілі, і толькі зорка
Паверх слупка, у пяць пялёсткаў краска.
Пад ім гарбок, як кратавіння горка,—
Абвеяная ветрам з Одры каска.

Таблічка на слупку — імя магілы:
«Пятро Сямёнаў з Уладзівастока».
Далечыня!.. Якія ж трэба крылы,
Каб даляцеў сюды той рускі сокал!

Два кантыненты — Азія, Еўропа —
Ў даўгу перад адвагай сакалінай
Тaгo, хто сном салдата ўзбоч акопа
Заснуў навек пад супескам і глінай.

Усіх прахожых спыніць тут магіла,
I зорка будзе сведкай іх паклонаў.
Каб Одра польскай мовай гаварыла,
Аддаў жыццё i ён — баец Сямёнаў.

НА ДРУГІ БЕРАГ

I

Бягом, пехацінец! Праскочыш
Прадполле адзіным махам,
А грымпе над каскай — потырч
Абляжаш пад Млечным Шляхам.

II

Бягом праз агонь! Не кіне ж
Той бераг супраціўляцца.
Што лёсам прызначана, прымеш,
Каб з Одрай і Нісай абняцца.

III

Бягом у міжрэчча! Гэта
Яно табе ставіць задачу:
Той бераг за Одрай — мэта.
Наперад! — і будзе удача.

IV

Бягом к рубяжу рваніся!
Хоць след за табой крывавы,
А ўранні на Одры і Нісе
Ўзаўецца сцяг нашай славы.

ВЁСКА НАД ОДРАЙ

I

Вецер-гарэзнік шарыць і шарыць
па белых блузках,
то грудзі кране,
то пагладзіць па твары,
то прыпадзе да вуснаў.

Кружыць галовы водарам мяты,
лашчыць калені травою.
Ой, дзяўчаты, дзяўчаты,—
асвяжыце губы вадою!

II

Хлопцам вецер на касавіцы
паблытаў чупрыны.
Прыйдуць дадому — як ім адбіцца
ад кпінаў.

Не дзіва дзяўчатам перакалоцца:
чубы як шчаціна, тырчаць бадылямі.
Ой, хлопцы, хлопцы,—
застанецеся бабылямі!

III

А познім прыцемкам неспадзявана,
нібыта сустрэчы ніхто і не хоча,
сышліся-такі над Одрай люстранай
і прастаялі да ночы.

З вады маладзік выскаляўся шчарбаты,
зоркі ўваччу мільгацелі.
Ой, хлопцы, ой, дзяўчаты,—
другія пеўні прапелі.

IV

Пеўні ўжо досвітак абвясцілі,
сонечны промень рэчкі крануўся,
а пацалункі яшчэ не астылі —
так і палаюць на вуснах.

Гоніць падпасак ад хаты да хаты
перад сабой пагалоску...
Ой, хлопцы, ой, дзяўчаты,—
прачнулася вёска!

УРОЦЛАЎСКАЯ ІМПРЭСІЯ, 1952