Kus ze niet vaarwel

Dr. Schwartz is het hoofd van het Human Energy Systems Laboratory aan de universiteit van Arizona in Tucson. Hij staat wereldwijd bekend om zijn wetenschappelijke onderzoek naar het leven na de dood. Het duurde ongeveer een maand voor ik een afspraak kreeg met deze drukbezette man. Als je als helderziende van Gary hoopt te horen dat je bijzonder bent, vergeet het maar. Gary ziet je als studieobject, hij hemelt je niet op. Ik hou daar wel van. Hij is een wetenschapper, geen groupie. Ik omschrijf mezelf wel eens ironisch als Gary’s laboratorium ratje.

Ik begon steeds meer uit te zien naar onze afspraak. Een derde, objectieve, wetenschappelijke partij zou mijn gave bevestigen. Ik was echter niet op zoek naar schouderklopjes, eerder naar een proeve van bekwaamheid. Dat ik een fout zou maken of zelfs niet zou slagen in een test, maakte me niet uit. Ik wilde er gewoon voor mezelf achter komen of ik aan mijn eigen hoge verwachtingen kon voldoen en ik wilde graag feedback krijgen van een academicus die ervaring heeft met het spirituele. Na een maand wachten brak dan eindelijk de dag aan dat ik naar Tucson ging en dr. Schwartz ontmoette. Vanwege zijn academische prestaties voelde het niet goed om hem niet als dr. Schwartz aan te spreken; hij had toch niet voor niets al die jaren hard gewerkt voor een doctorstitel. Gary vond ‘dr. Schwartz’ echter te formeel en stond erop dat ik hem met zijn voornaam aansprak. Behalve bescheiden, leek Gary ook warm en aardig. Toen we gingen zitten zei Gary dat mijn timing opvallend was omdat hij net twee dagen geleden iemand had verloren die hem dierbaar was. Terwijl hij praatte, zag ik een mannelijke geest naast hem staan.

Super, dacht ik, wat als hij op dit moment nou even niet van een familielid wil horen? Soms zijn degenen aan de andere kant namelijk wat ongeduldig. De mannelijke geest haalde een moersleutel tevoorschijn en begon ermee op Gary's hoofd te tikken. Het was zo grappig dat ik mijn lachen nauwelijks kon inhouden. Ik probeerde goed te luisteren naar Gary's wijze woorden, maar ik kon me uiteindelijk echt niet meer concentreren.

‘Gary, er is een man bij je, je oom of je achteroom. Hij is geen wetenschapper zoals jij. Hij heeft een moersleutel in zijn hand en daarmee tikt hij plagend op je hoofd. Hij heeft iets met machines. Hij werkt met gereedschap en hij is goed in het repareren van dingen. Het is een heel nuchter iemand.’

Gary antwoordde: ‘Ja, dat is prima. Daar hebben we het nog wel over nadat ik je heb onderzocht.’

Ik ademde diep in en we vervolgden ons gesprek. Gary wilde graag testen of ik berichten of details kon overbrengen van die recentelijk overleden persoon over wie hij me net had verteld. Verder vertelde hij me niets: geen leeftijd, niet of het een man of een vrouw betrof, geen enkele bijzonderheid.

Na een korte pauze zei ik: ‘Ik zie een oude vrouw. Ze is klein, heeft wit haar en ze heeft een klein hondje bij zich.’ Ik was zelf niet zo tevreden hiermee want er gaan veel oude mensen dood die ook hondjes hebben. Ik denk dat ik liever had willen zeggen dat het een kind met een neusring was of een man met een paars stippeltjesshirt aan, iets ongewoons. Maar je bent of man of vrouw en er zijn veel menselijke algemeenheden. Het zijn de details die een persoon maken tot wie hij is, en juist die maken een reading indrukwekkend. Dr. Schwartz zweeg even en zei toen: ‘Ga door.’

Ik was echt zenuwachtig. Dr. Schwartz heeft op Harvard gestudeerd en lesgegeven aan Harvard en Yale.

Hij is een zeer gerespecteerde wetenschapper en ik wilde zijn verwachtingen overtreffen. Hij werkt bovendien samen met een paar van de bekendste mediums ter wereld en ik wilde een blijvende indruk op hem maken. En ik wist dat dat niet makkelijk zou zijn. Ik kreeg een beeld door, maar dat leek zo onbetekenend dat ik er liever niets over wilde zeggen. Blijkbaar verraadde mijn gezichtsuitdrukking me, want dr. Schwartz moedigde me aan.

‘Vertel maar gewoon wat je doorkrijgt. Het is niet erg als je het fout hebt.’

‘Ik zie een krantenjongen die kranten verkoopt op een straathoek in New York. Hij houdt een krant omhoog zodat ik die kan zien. De persoon aan de andere kant zegt: ‘Ik loop niet alleen.’

Dr. Schwartz schreef dit op.

‘Bloemen zijn heel belangrijk voor je vriendin,’ voegde ik hieraan toe. Dr. Schwartz reageerde niet.

Ik ging door en tijdens de rest van de sessie gaf ik nog veel meer persoonlijke details. Toen we klaar waren zei dr. Schwartz: ‘Ik zal je vertellen wat je informatie betekent.’