Kus ze niet vaarwel

Ik gaf een keer een reading aan een vrouw van in de twintig die me vroeg iets over haar gezondheid te vertellen. Ik keek haar aan en zei dat ik een probleem voelde bij haar spieren en gewrichten. Ik kreeg carpaal tunnel syndroom door als mogelijke oorzaak van de spierverzwakking in haar handen. Ik zei dat ik niet het idee had dat de heftige effecten daarvan zich op korte termijn zouden manifesteren. Ze vertelde me dat ze multiple sclerose had. Ik vroeg haar of de ziekte in remissie was. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Ik had nog nooit eerder iemand met multiple sclerose gelezen en ik wist dus niet met welk gevoel dat gepaard ging. Ik had gelijk wat haar symptomen betreft, maar was niet in staat geweest de ziekte te herkennen. Ik wist dat haar aandoening op dat moment niet heel ernstig was en dat het nog wel even zou duren voordat het echt zwaar zou worden. Nu kan ik dat gevoel wel herkennen. Mijn eigen levenservaring versterkt mijn vermogen om iemand te lezen, omdat ik door herhaling beter leer aanvoelen wat ik doorkrijg. Het komt ook wel voor dat mediums iets gewoon weten, zonder zich te hoeven concentreren, of dat ze worden overweldigd door een geest die erg aandringt en heel graag hun aandacht wil trekken. Soms blijft een geest een naam in mijn oor roepen tot ik zijn bericht doorgeef: dan is de behoefte om door te komen sterker dan de etiquette. We krijgen door wat we doorkrijgen en dat is afhankelijk van de sterkte en de helderheid van de energie aan de andere kant, van ons vermogen om dat bericht op te vangen en van de bereidwilligheid van de persoon aan wie we het bericht doorgeven.

Soms wil de nabestaande die verdriet heeft graag een bepaald woord horen. Zelfs als deze persoon zeer specifieke informatie krijgt, kan hij toch teleurgesteld of geïrriteerd zijn omdat de reading niet volgens zijn verwachting verloopt, maar volgens de agenda van zijn dierbare aan de andere kant.

Bekijk het eens vanuit het standpunt van die geest aan de andere kant. Stel je voor dat je echt heel graag met iemand wil praten en je hebt tien jaar moeten wachten om die mogelijkheid te krijgen. Je hebt maar een halfuur om die persoon alles te vertellen wat je hem wil vertellen. je wil een leegte opvullen en je wil dat de ander beseft dat je bij hem bent in zijn leven op aarde. Dit is misschien je enige kans om de persoon om wie je geeft te vertellen wat je voelt. Wat zou er dan belangrijk zijn? Wat zou jij dan zeggen? Dat je van hem houdt, dat het je spijt? Noem je zijn naam en de namen van mensen die bij hem zijn, of noem je herinneringen en objecten die een bepaalde gevoelswaarde hebben?

Je zou je waarschijnlijk niet bezighouden met een codewoord, want je zou het te druk hebben met het uiten van je emoties, of het nou om liefde, blijdschap of spijt gaat. Je zou het hart van die persoon willen raken. Dus als je het geluk hebt dat je in contact komt met iemand om wie je geeft, luister dan naar diens boodschap. Sta hem toe je te raken en zet je eigen agenda even opzij.

‘Helderziend’ is een vies woord

Ik was een keer te gast bij een programma waar het publiek werd gevraagd aan te geven of het wel of niet geloofde dat mediums met de doden kunnen communiceren. De presentator zei: ‘Wie denkt dat mediums de boel belazeren en wie is onnozel en makkelijk te misleiden?’

Ik kon nauwelijks geloven dat hij zo'n sturende vraag stelde en zijn publiek zo duidelijk een bepaalde kant op duwde. Ik bleef kalm wachten tot ik mijn reading zou geven, toen het camerateam het onderwerp van het programma belachelijk begon te maken. Ze maakten spookgeluiden en kwamen niet meer bij. Ik sloot me ervoor af en besloot dat ik niet al te veel moeite zou doen voor deze reading.

De ‘proefpersoon’ bleek toch een scepticus te zijn en stelde zich nauwelijks voor me open. Het leek alsof ze alleen maar was gekomen om te bewijzen dat ik geen gelijk had. De twee namen die haar vader me van de andere kant gaf, bleken te kloppen, maar ze had niet erg veel op met die familieleden en dus maakte het weinig indruk op haar. Ze hield er geen rekening mee dat die mensen heel belangrijk waren voor haar vader. Ik noemde ook een heel belangrijk en uniek object dat iets te maken had met haar vaders dood, maar op dat moment kregen we te horen dat onze tijd erop zat.

Nou ja, dacht ik, het is tenminste voorbij. Ik had de nacht ervoor amper vier uur geslapen omdat ik om vijf uur ’s ochtends het vliegtuig had moeten halen. Ik had dus wel zin in een middagdutje.