Yashil chiroq

— Keyin? Yaxshi bo‘ldi. Agar odamda istak kuchli bo‘lsa, u amalga oshishi hech gap emas ekan. Men bilan bir xonada bir talaba yigit yashardi. U menga hamdam-hamnafas bo‘ldi va menga har taraflama yordam berib turdi, bir yildan keyin tibbiyot kollejiga kirish uchun imtihon topshirdim. Ko‘rib turibsiz, qobiliyatli odam ekanman…

O‘rtaga jimlik cho‘kdi.

— Men ko‘pdan derazangiz oldiga kelmay qo‘ygandim, — deb tan oldi Ivning hikoyasidan larzaga tushgan Stilton, — ko‘pdan buyon… anchadan beri. Ammo, nazarimda, endi u yerda tun qorong‘iligiga yog‘du taratuvchi yashil chiroq hamon yonib turgandek… Meni kechiring.

Iv cho‘ntak soatini chiqardi.

— Soat o‘n. Ayni uxlaydigan paytingiz, — dedi u. — Taxminan uch haftalardan keyin kasalxonadan ketishingiz mumkin. O‘shanda menga qo‘ng‘iroq qiling, — ehtimol, men sizga ambulatoriyamizdan biron ish topib berarman: kelgan-ketgan kasallarning ismi-shariflarini daftarga qayd qilib o‘tirarsiz. Qorong‘i zinalardan tushayotganda esa, hech bo‘lmasa bir gugurt yoqing…

Ruschadan Miraziz A’zam tarjimasi

“Ma’rifat” gazetasidan olindi.