Вирши

Kr'ol szwedski pragna'c cudze,
Pyta'c sie z nich o kazdego:
Postradal slug swych niemalo,
Tak jemu szcze'scie kazalo.
Kenix Marku m'oj wybrany? —
We Gda'nsku jest pojmany.
Witemberku w kt'orej's ziemi? —
M'owia,— z spoi wie'zniami memi.
Wr'o'c, effeci nieospaly! —
Wziol mie polak w wierze staly.
A Negornia — gdzie obraca! —
Nienadala sie nas praca.
Graf von Thoren moj czy zywy? —
Lud moskiewski Rygi chciwy.
Izraelu oberszterze? —
Tatarzyn mie z soba bierze.
Kalesztena przepomni'c szkoda —
Krew z niego ciekla jak woda.
A szwager moj Gongyciej? —
Nie wr'oci juz do Szwecjej.
Xiaze Wiejmarski czy li je? —
Ledwo nieszcze'sny sa zyje.
Co my'sli xiaze z Anhaltu,
Nieze czynil sila gwaltu?
Anilow czy nie masz z wami? —
Jeden idzie z tatarami!
Waldek mlody z medrym Borkiem? —
Orda z niemi w swoje skokiem.
Posel dawny i odwazny,
Orzel kt'oz w boju nieuwazny,
Kenix Marku, starszy synie? —
Nadzieja ma w Wisie plynie.
Tu za's ojcze, Kenix Marku.
Lub mi nie do jarmarku!
Po diable z takiemi zarty,—
Rasze z gdaszczan charty.
Gdzie's sie podzial, ma pociecha?
Gl (onsz) e wszedy, a tym — echo.
Bardzo mi bez ciebie nudno,
Z Polskiej do Szwecijej trudno.
Da mnie zwykla chylo's'c swoje! —
Oziemien pozucil zbroja.
Leon Haupt? — nim pospolu
W Zamo'sciu chodzim do stolu.
Bom sila o nim rozumial,
Leb mu ucia'c w boju umial!
Czy jeszcze mie, kr'ola, bronisz,—
Juz mie tu, panie, nie zgonisz.
Miewali potrzebe odwagi,
Szabla Soffon Kuriagi.
Zacnej von Heffen co robi? —
Polskie pola krwia swa zdobi.
Jak obiecal lachom szkodzie,
Puta sie nazad odchodzie.
Czy nie 'scina, czy nie pali? —
Na wlasna sie glowe wali.
Odwaznych rodzonych — braci,
Drugi w bitwie zywot traci.
Cna rycerska compania,
Jak na przednim kraje dbania
W mej potrzebie wiec pr'oznuje,
Ze sam siebie juz nie czuje!
Co tez my'slisz o tej wojnie? —
Jam sie napi's wody hojnie.
Gdzie tez wasz wola zimowa'c? —
Chca mie gda'nszczanie przechowa'c.
To ty pewnie w Mindze siedzisz?
Prozno ze mna, lise, siedzisz.
Wiec brat m'oj, xiaze von Kroja
Prosi pewnego pokoja.
Kurfirszcie, dotszymaj slowa,
Ma z twoja gina'c ma glowa.
Panowie, odstepujecie? —
Kazdy sie chrani na swiecie.
Ratuj ze, obersternie,
Nie moga juz radzi'c wiernie.
A ty, zamorski Kromwelu? —
Oszukalem juz ja wielu.
Leon Hauplt, czy nie lwia glowa! —
Samsonom gina'c nienowa.
Graf Magnus zastawszy w Rydzie! —
Radby wyprawi'c, lecz widze:
Niemam z pryjaciol zadnego,
Z tych zabito nie jednego.
Inflanty zruinowane,
Rzeczy zwargowane.
Pieszy tez nie moga zdola'c,
Jako diabl'ow musza wolac!
Nie chce w polskich krajach zosta'c,
Bierze na sie insza posta'c.
Wszake'smy przysiegli sobie,
Zdrawsza rada o tej dobie.
C'oz sie mu obiecowali,
Gdy sie sasiadu dom wali.
Nadzieja ostatnia w tobie,
Bom i z bracia sa jak w grobie.
Gdzie twe obetnice dawne?! —
Me zdrady sa 'swiatu jawne.—
Tam postrasz swym rykiem! —
Bog wojuje swoim szykiem.—
Niech poszle Pontusa brata.
ze ustapil i ten z 'swiata?!
Radziejowski desperuje,
A z obcych nicht nie ratuje.
A w Prusiach sie mie nie boja,
Dziwne my'sli w glowe roja.
Ratujcie, lupi finowie,
Patrzcie czy niemy, synowie!