Убырлар уянган чак

Миа йгерерг туры килмде, ул юлымны яктыртып алды да мине кеше кыяфтен кереп лгергн вампирлардан аралап акырын гына бензин яткан урынга чигенде. Шлангадан ургылган ут срнлн тште. Аны саен вампирлар рсезлнде. Тик аларны итди мен трз прдлрен, й эчендге башка чпрклрг капкан ут кына тыеп тора иде.

–Белизна савытын бир!

Мин кулына тоттырып та лгермдем, идият аны янып яткан караватка ыргытты да, зе белн мине д ияртеп стл астына чглде. Шартлау зур булмады, аны каравы й эче миллион прожектор яктырткандай балкып китте. Без тиз ген торып ишекк юнлдек.

–М, кирклрен бир! – диде идият, шланганы миа тоттырып, зе аркылы куелган ломны алырга тотынды,– Тиз бул, ананы…

Чынлап та тиз булырга кирк иде. й эчен ттен… юк, ттен ген тгел, сасыган иттн ясалган шашлык… Юк, ул да тгел, й эчен чыдап булмаслык, сулыш алалмаслык бер кабхать ис баскан, ул кзлрг кер, тын юлларына т, торган урыныда чблнерг мбр ит иде.

–Ананы флн ит…

Ломны алып бргч т ишек ачылмады. идият аа ярсып тибрг тотынды. Мин якындагы белизна шешсене капкачын алып тир-якта ерелгн вампирлар стен сибеп ибрдем. й эче тагы якты нурга тренде. Лкин мин лак булган вампирларны да, идиятны да крмдем. Миа рхт иде, башым чиксез лззт белн йлнеп китте. Днья лл нич тслрг кереп балкый башлады. Тик борын тбендге яман ис кен озак анны тте…

–Илам! Ананы…

йтерсе, очып барган ирдн мине кемдер элктереп алды. Без тагын очып киттек. Бтен тир ягыбыз тик яктылыктан гына тора иде. Мин бхетле идем. Тик бхетем озакка сузылмады, кемдер яагыма сугып ибрде. Нык итеп. Ул сугудан кабынган ут шарлары бтен кзнклрем теп керде. Мин кземне ачтым.

–Иснсеме, шайтан алгыры!.. Тор, йд, тот мен бу таякларны!

–Нрс?!. – Ялкынга чорналган йортны крг мин шундук ушыма килдем, – Без исн калдык мени?!.

идият мбрилп диярлек миа таякларны тоттырды да яагыма тагын берне сылап куйды. Бу юлы иелчрк итеп. Мин тмам ушыма килдем. идиятны йорты дрлп яна иде. Аны ялкыны аныны алкымыа китерерлек, яктысы бтен тир-якны кн итрлек.

–Кулыдагы таягыны ычкындырма! – дип боерды ул, – ле тн узмаган, алар телс кайда булырга ммкин. Айратка м иткндй…

Айрат турында ишетг дньямны асты ск йлнде. Мин янган йортка укталып куйдым. Бу мизгелд ул минем чен бтен нрсдн д кадерлерк кебек иде.

–Айрат…

–Ул югалды, – диде идият тыныч кына, – Чылбырларыннан ычкынып сиа омтылды да юкка чыкты…

–Син?!.

–Илам!.. Улым… – Бу картыйны тавышы иде, аны зен крмсм д якында икнен тойдым, бтен булмышым белн аа омтылдым, – Балам, мин баздан чыктым. Мин лмгн идем. Кил яныма…

–Картый, син кайда?

–Кара монда улым!..

м мин аны крдем…

Каникулга кайткан саен сагынып, тмле-татлы ризыклар зерлп ктеп тора торган картый… Кайткан саен кочаклап алып, аннарымны ял иттер торган картый… Бген безг коймак пешереп ашаткан картый… Картый! Тик идиятларны абзары ягыннан миа атлаган картый ул тгел иде. Аны тирелре д, итлре д асылынып тшкн, битенд кз м танау чокырларын хтерлткн сяклрдн башка берни д юк…

–Мин картые сине…

Ул шул кен д миа кадерле сыман иде. Ул, барыбер, минем картый иде. Без аны тиешенч кадер-хрмт крстеп ирг кмлмдек, моны чен ул гаепле тгел, моны чен тик без… тик мин аваплы идем. Мин картый ягына атладым.

– Ахмак!

идият иемнн алды. Мин борылган уайга йодрык белн туры м ясадым. Ул чайкалып китте. Мин аны эчен типтем… м… м зем д упкынга очтым.

–Яныма кил, балам… – дип чакырды теге тавыш, – Картыены, авыр хлг куйма. Мин сусадым… Бер йотым бир миа. Тик бер йотым…

– Шайтан алгыры!..

– Бер йотым бир, улым…

– Хзер картый…

– Селкенсе булма…

– Бер йотым…

– Илам!

Мен шушы бнд, беркем телмгнд, беркем сорамаганда килеп чыккан шушы адм, ничнче кат инде минем юлыма аркылы тш. Ничнче кат инде минем телгемне суырып алып, зе кушканны эшлрг мбр ит. м мин аа буйсынам. Мин аа хезмт итм. Со, ул да вампир тгел мени?! Блки, минем кргннрем газаплы тш кендер? Блки, бу дньяда вампирлар бтенлй юктыр? Яки бардыр… Лкин днья легеч тгел, ул – бер трле вампирлар белн икенче трлелрене сугышыдыр?!. м мин шушы сугышта катнашырга мбрмен. Киркме со ул миа?! Ниг кирк?!. з гомеремне саклап калу ченме? минем гомер ниг кирк? Кемг кирк? Кеше гомере, гомумн, ниг кирк? Аны кемг хате бар? йе, бер-берсе белн кан дошман булып, бер-берсене бер йотым канын эчр чен гаизлнеп яши икн, кешене бу дньяга ни пычагыма кирге бар? Мин Айратны канын лззтлнеп суырган вампирны хтерлдем… Мин вампирларны лззтлнеп кыйраткан идиятне иск тшердем… Мин аларны берсен д яратмадым…

–Илам, тилелнм! лак буласы бит…

–Илам, улым… Кил яныма… Бер йотым бир миа…

Тапкан-тиенгнен йг алып кайтып, хтта ашауны да кысып, адм арасына чыгарга, кешеч днья ктрг, флн блмле фатир алырга, затлы машинада йрерг хыялланган нием иск тште… Мин земне бел белгннн бирле ул шулай хыяллана инде…

тием иск тште… Ул начар язучы тгел, халык аны ярата, язганнарын йотлыгып укый, мин д аа табынып стем… Тик ул гына… ул вакыты белн безне чен кп, бик кп тоелган акчалар алып кайтса да, ул да тормыш рвешебезне артык згрт алмады. Шуа да мине:“Язучы булма!” – дип тирги ул. тием д…