Убырлар уянган чак

ткн тнд Злифне кргннн со мин д Наилне вампирдыр дип уйлаган идем. Мен бит ничек килеп чыкты.

–Гафу ит, идият абый… – диде Айрат еларга итешеп, – Гафу ит…

идият аны кочаклап алды. Башыннан сыпырды. Аркасыннан сеп куйды. Дшмде. стл тартмасыннан шырпы каплары алып безг таратып бирде.

–Прожектордан куркалар, – диде аннан со, – Болай булса, иртгг кадр яшячкбез.

–Наил жалкы, – диде Айрат, иренен кымтып, – гр мин комачауламасам…

–Нишлисе, сугыш югалтусыз булмый…– идият елмайгандай итте, – Суыткычта кыярлар бардыр. Шуларны турый тор ле. Корсак ачты.

Мин стенадагы сгатьк карап алдым. Бер тулып кил. Кояш чыкканчы биш сгать калган. Биш сгать вакыт миа гасырлардан озын булып тоелды.

* * *

идиятны тынычлыгы безг д йокты. Прожектор уты алмас ераклыкта испсез шллр крен, алар ле кеше, ле кош кыяфтен кереп безг якынаерга тырышалар, мма элекрны кчле нурларына элг белн хлсезлнеп кире чигенерг мбр булалар, ткатьсезрк кыланганнары эреп юкка чыга иде. Бу кренешне сгатьк якын хвефлнеп кзткннн со, тынычланып калдык.

–Бген исн калачакбыз, – диде идият, Айрат зерлгн табынга утырып, – хзер капкалап алырга да ммкин.

стлдге ризык мулдан булмаса да, бик тмле сыман тоелды, хер, картыйны коймагыннан башка бер нрсд ашамадык ич, ансы да ле бтенле белн диярлек кире чыгып бетте. Кыярны суган белн берг турап стен кнбагыш мае салса м кп итеп тоз сипс, телене йотарлык була икн. Без ашау лззтен бирелеп, урамда – тн, тир-ягыбызда бугазыбызга ябешерг торган вампирлар икнен д оныта яздык. мма алар безне онытмады. ле веранданы карагы почмагына килеп нал куптардылар, ле й тбсен менеп сикерглделр. Тик без моа артык игътибар бирмдек. йне имер алмасларын да, имергн хлд прожекторлар утына якын килмячклрен д яхшы бел идек. ствен кыяр тмле, без ач идек. Лкин вампирлар да ач иде. без тмле идек…

Туктаусыз дбер-шатыр килгн тавышлар кинт тынып калды. Без инде шау-шуга кнег тшкн идек. Ктмгнд чолгап алган тынлык келг шом рде, ул каты да авыр да булып тоелды. Без калакларыбызны куеп тынып калдык. идият трз янына юнлде.

–Алар кит, – диде ул бераздан, – Алар безне калдырып кит!

–Ура!

–Ура!

Лкин идият шатланып кычкырырга ашыкмады. Ул тмке кабызды. й эчен кз йгертеп чыкты. Кабат трз янына килде. м сгенеп куйды.

–Шайтан алгыры!

Без д аны янына басып трзлрг капландык.

Борынгы хрбилр сыман тезелеп баскан сарыклар башларын тбн иеп безг таба кил иде.

–Прожекторларны шуларга тбгез! – дип кычкырды идият, – Тиз!

Без прожекторларны сарыклар стен юнлттек. Аларны кбесе эреп акты, шартлады, егылып калды, лкин зыян крмгннре сзрг зерлнеп безг якынаюын белде. Электр нурыннан юкка чыкканнарын яалары алыштырды, аларны – тагы бтннр. Без ут сиптергн солдатлар кебек прожекторларны ле анда, ле монда юнлттек. Сарыклар мерлп кырылса да, алар тагын, тагын пйда булды, бу агымны чиге д, чамасы да булмас тсле иде. Тик бераздан алар сиргйде. мма исн калганнары да итрлек иде ле м алар коймаларны катырка урынына гына ертып узып йне китереп сзде. Йорт, давылдагы кораб сыман, селкенеп куйды. Мин иднг барып капландым. Прожектор кулдан тшеп китте. Ул арада карагыланып калган трз аша бер ер кош очып керде. идият утын “кунаклар”га тбп минем алга басты. Бернич кош яктылыкта эреп ччрде, й эчен сасы ис таралды, берничсе прожектор нурыннан читк тайпылды, тик идият аларны да юк итте. Мин з прожекторымны элктереп трзг яктырттым. Сарыклар инде юкка чыккан иде, калган берничсен Айрат дмектереп куйды. Днья кабат тынычланып калды.

–й эчендге лампочкалар аларны терми, – диде идият, – Кич алай тгел иде…

Кте белн карагы трзг омтылган вампирларны барсы да диярлек лак булды, исн калганнары качып китте. Лкин алар барыбер бихисап иде ле. Без элекеч урамга яктыртып торуыбызда булдык. Ахырда идият прожекторын урынына беркетеп куйды. Без д шулай иттек.

–Сгать дрт! – дип кычкырды Айрат, – Тагын ике сгать тзск…

–Ике сгать! – Бу миа биш сгатьтн д озаграк булып тоелды, – Озын бер гомер…

–Тзбез, егетлр… – диде идият, тик шундук яман сгенеп пржекторы янына сикерде, – Айрат, ананы!..

Ничек кен итез кыланмасын идият, бу юлы, барыбер, солады. Карават астыннан килеп чыккан кош кз ачып йомганчы кеше суртен керде д Айратны муенына ябеште. Мин сялеп торган усак таякны элктереп, вампирны йрген кададым. Таяк купшак карга кергндй иел керде. Вампир, танышсыман кренгн чибр хатын кыяфтен югалтып, череп таркала башлаган метк верелде д ччрп юкка чыкты. Айрат хлсезлнеп иднг егылды.

– Ананы!.. – идият ачуыннан тончыгып безне янга килде, Айратны ктрерг итте,– Шайтан алгыры…

–Бетте, – диде Айрат, согы кчен ыеп, – Ул тешлде мине. Барсы да бетте…

–Айрат…

–Миа рхт, Илам… Мин земне чиксез бхетле тоям… Кызлар белн бешкндге кебек… Тик мин… мин д тиздн вампирга йлнчкмен…

идият аны муенындагы эзне карады.

Кул селтп куйды.

–Илам… – Айрат хлсез куллары белн усак таякка релде, – Илам, тенм синнн… тер мине…

–Айрат! Дшм, ананы…

–Ул дрес йт! – идият миа таяк сузды, – тер аны…

–Айрат…

Тик ул дшмде. Мин Айратны магаена кулымны куйдым. Ул суына башлаган иде. Юк, ул боздай салкын иде. Мин аны кзлрен йомдырдым.

–Озаклама, Илам… – идият аман таяк сузып тора иде, – Со булмасын.

–Ул бит…