Сагындым. Кайт инде

м ул бтен пычрагын сиа сибеп кайдадыр чыгып кит. Сине инде барыр урыны юк. Дуслары кптн коточкыч анварга йлнгн, алар сине якын китермилр, я тешлп алалар, я урап узалар. Урамнарда монстрлар йри. ед комак аныны кимер. Син ялгыз. Изгелек м кешелеклелек храбалары арасында басып каласы. Ккт кара болыт. ирд карагылык. Син дньяны согы могиканы.

Урамдагы сасы клект кинт з-зене крсе. м куырылып катып каласы. Чынлап тамы бу хл?! Тш тгелме?! м куркудан ярсып кычкырасы. з тавышынан уянасы кил. Лкин уянмыйсы, чнки бу – н. м кзгег йгерсе, клвект кргн нрслрне дрес тгеллеген ышанасы кил. Лкин кзгед д шул ук кренеш каршы ала: сиа аптыраулы кзен тбп, олы бер суалчан карап тора. Син бер суалчанга йлнгнсе!

м син, чынлап та, зене суалчан итеп тоясы. Ирексездн келене курку били, кемдер килеп сытып китр кебек була. Син инде аяк тавышларын да ишетсе. Тик котылу юлын табалмыйсы. ир тишеге булса, кереп качар иде…

мма шунда кинт… Шунда кинт хтере тш… Кара кннр кил-калса диеп, яшереп куйган акча бар, лбаса! Ничек оныткансы бу хакта син, ник иртрк исе тшмгн?! Син белмисе… Бу мим д тгел… м син шул акчага йгерсе. Аны кабат кулыа алу белн тир-якта бер могъиза була. Днья кабат якты нурга тула, ул изгелек белн балкып кит. Дуслары да сиа шат елмая:«Ярдм кирк булса зем кил, Берг-берг яшик!» Хатыны да мхбттн тулган карашлары белн сине назлый:«Кадерлем син минем… Берднберем!..» Балаларны шат тавышы ягырый. Днья кабат з хлен кайта.

Днья кабат елмаюын кия…

Язучы кзлрен акча пачкасыннан алалмыйча, торып басты.

м блмдге беркемне д крмич акча яткан почмакка омтылды. Комиссия гъзалары елмаешып куйды. Мен кайда и кызыклы мизгел! Башлык, бар кчен ыеп, аны чыраена типте. Лкин ни сбптндер шул мизгелд к зе как иднг барып тште, калак сяклрене шыртлаганын ишетте, пклре урыныннан кчкндй булды. Ул арада кемнедер кчсе аны борынына басты да кинт борылыш ясап, танавын чпркк йлндерде. Комиссия башлыгы ушын уйды. Язучы сугыша бел иде. Мизгел эченд ул икенче милиционерны да иднг сузып салды. м ченче тртип сакчысына карап катып калды. Хатын-кызга аны кулы ктрелми иде.

Ул зене нинди ахмаклык эшлгнен бел иде. Котылу юлы бер ген булырга ммкин. Язучы кзен акайтып, акча яткан почмакка ташланды. Тик пачканы релеп алдым гына дигнд, бтен тнен нрсдер кйдереп узды…

Искндр инде тисене мгег д терелмячген, зене гомер эченд бер ген кабат та аны кзлрен карап:«ти» – дип йт алмаячагын бел иде. Моны никадр гаделсезлек, ачы югалту икнен келе белн тойса да, акылы белн ул з язмышына кнегеп бара иде инде.